Toen ik ging schrijven ontdekte ik de rode draad in mijn leven. Ik zag dat wat ik deed, ook werd gedaan door mijn moeder en door haar moeder. Ik leerde mezelf kennen. Ik ging de diepte in. Het donker in. Ik kwam op plekken waar ik nog nooit eerder was geweest omdat het er zo donker was. Ik was bang van de schaduw. Maar toen ik er eenmaal naar durfde te kijken, ging het licht op de wonden schijnen. En de wonden werden geheeld.
Schrijven is voor mij een manier om bij die wonden te komen. Om ze te durven aankijken. Om de pijn te durven voelen. En om de pijn te helen. Doordat ik altijd schreef, is mijn roman Moederwond ontstaan. Het hele proces van schrijven, heeft voor mij deze wond geheeld.
Sommige dingen durf ik niet uit te spreken, maar wel op te schrijven. Schrijven biedt een veilige ruimte. Een ruimte waarin je jezelf kan zijn. Een ruimte waarin je je schaduwkant mag ontdekken. Een ruimte waar jij alleen bent. Het mag lelijk zijn. Je mag er boos zijn. Je mag er gefrustreerd zijn. Je mag er verdrietig zijn. Als je de schaduwkant toelaat, dan laat je ook het licht toe.
Wil je ook leren hoe schrijven jouw wonden kan helen?
Kwalisite