Wat is er mis met wilskracht?

Liever luisteren? Dat kan hier.

Weet je wat mij verbaast? Dat alles moeiteloos moet gaan. Als het moeiteloos gaat, vanuit flow, als vanzelf, dan is het ‘goed’.

Hard werken op wilskracht, dan doe je iets verkeerd. Dan klopt er iets niet. Dan volg je je verstand in plaats van je hart. Dan ben je niet afgestemd. Want als alles klopt, dan ervaar je moeiteloosheid.

Dat is waar. Gedeeltelijk.

De magische momenten van flow. Zo’n moment dat alles klopt. Alles zit mee. Je voelt de lichte tinteling van opwinding in heel je lijf. Je bent volmaakt op je plek. Je wilt daar voor altijd blijven. Die momenten bestaan. Je hebt vast meegemaakt.

Die momenten zijn er ook als je schrijft. En het is fantastische ervaring. Tot ze weer voorbij zijn.

Iedereen kan schrijven op zo’n magisch moment. Dan gaat het vanzelf. Waar het om gaat, is wat jij tussen die momenten doet. Als je blijft dromen van de flowmomenten, kom je er niet. Als alles wat je schrijft buiten deze flowmomenten er niet toe doet, kom je er niet.

Dan stop je met journaling.
Dan komt het boek niet af.
Dan schrijf je niet meer voor social media.
Dan schrijf je niet.

Op die momenten heb je wilskracht nodig. De wil om ook te schrijven als je geen zin hebt. Om ook door te gaan als:

• je geen inspiratie hebt,
• je denkt dat je helemaal niets te vertellen hebt,
• niet weet waar het volgende hoofdstuk uit je boek over gaat,
• je niet weet wat er in die wekelijkse nieuwsbrief moet staan,
• je niet wilt schrijven over je negatieve emoties.

Daar is wilskracht voor nodig.

Misschien associeer jij wilskracht met werken tot je er bij neer valt. Met doordrukken, ook als je hele lijf nee schreeuwt. Dan gebruik je wilskracht op de verkeerde manier.

Ik weet daar alles van.

Ik belandde zelfs op de EHBO met een hitteberoerte tijdens een hardloopwedstrijd omdat ik alle signalen van mijn lichaam negeerde. Dan zet je wilskracht in voor het verkeerde doel.

Het gaat er niet om dat je kost wat kost doorzet. Het gaat erom dat je doorzet als het gaat om zaken van de ziel.

Zoals bijvoorbeeld dat boek. Of jouw ideeën en visie zichtbaar maken. Dan mag je naast moeiteloosheid, ook vertrouwen op wilskracht.

Dan is moeiteloosheid zelfs een valkuil waarmee je jezelf saboteert. Je zegt dan dingen als:

‘Het voelt niet goed, dus ik plaats niets op social media.’
‘Dit werkt niet voor mij.’
‘Ik kan op deze manier geen boek schrijven.’

Je voelt dan gewoon weerstand. Je komt een beperkende overtuiging tegen. Die mag je onderzoeken (bijvoorbeeld met dit stappenplan). Door dit steeds uit de weg te gaan, kom je niet verder. Dan blijf je dit patroon herhalen voor jezelf.

Voor groei is wilskracht nodig. Om te ervaren hoe is het om te schrijven als je denkt dat je een waardeloze schrijver bent. Als je voelt dat je niets nuttigs te vertellen hebt. Dan ga je dat gevoel aan. Dan ga je jezelf niet meer uit de weg. En laat dat dan op wilskracht zijn. Daarna volgt moeiteloosheid. Dan volgt weer een magisch moment. Tot het volgende zich aandient. En dan mag je wilskracht weer inzetten.

Hoe kijk jij tegen wilskracht aan en welke associaties heb je daarbij? Ik ben benieuwd. Deel het hieronder in een reactie.