Ik word heen en weer geslingerd tussen verschillende gedachten. Ze hebben te maken met de toekomst. Ik ben gewend om altijd heel helder voor ogen te hebben waar ik naar toe wil. Zo wist ik tijdens mijn studie ik dat ik marketing manager wilde worden. Elke stap die ik zette bracht me dichterbij. Mijn doel was helder en de weg ernaar toe ook. Niet dat de weg altijd makkelijk was, maar mijn doel was elke tegenslag waard. Ik wist dat ik er zou komen.
Omdat dit een succesvolle strategie voor me was, hield ik daar aan vast. Tot nu.
Nu kan ik er niet meer aan vasthouden. Ergens diep van binnen weet ik waar ik heen wil, ik heb daar een gevoel bij, wat beelden en misschien zelfs woorden. Maar meer niet. Ik kan er geen naam opplakken. En ik kan er ook geen actieplan aan verbinden. En dat frustreert mij enorm.
Wat doe je zonder plan?
Wat doe je als je niet weet hoe het heet waar je heen gaat?
Wat doe je als je niet weet welke weg je moet nemen?
Helemaal niets.
Ik heb vorige week mijn plannen voor 2016 gemaakt en ik heb ze uitgeschreven in een mapje gedaan. Vandaag heb ik het mapje gepakt en in de kast gelegd. Dit keer ga ik het anders doen. In plaats van constant van het ene nieuwe idee naar het andere te springen, ga ik achteroverleunen. Om me heen kijken en mijn nieuwsgierigheid volgen. Met frisse blik, zonder plan.
Dit maakt me ontzettend onrustig.
Je kunt toch niet ondernemen zonder plan?
Er moeten toch nieuwe producten komen?
Hoe ga je dan geld verdienen?
En nog veel meer bezwaren kwamen naar boven. Toen de bezwaren op waren, kwam er een vreemd onderbuikgevoel voor in de plaats. Ik kan het niet goed duiden, het lijkt op een gezonde spanning. Zoiets wat je hebt als je iets gaat doen wat je leuk en tegelijkertijd spannend vindt. Eens kijken wat mij de niet-plannen-strategie brengt. Je leest het ongetwijfeld hier.
Kwalisite