Natuurlijk snap ik dat we perfectionisme de kiem smoren met de uitspraak: start before you’re ready. En natuurlijk moeten we in actie komen, want dan weet je pas wat wel of niet werkt. Van een beetje dagdromen, worden dromen geen werkelijkheid.
En toch…werkt het niet altijd.
Want als het zo simpel was, dan was iedereen al lang in beweging gekomen. Want we horen overal dat we gewoon moeten doen. Dat we in beweging moeten komen. In de actiemodus. Go go go!
Als je niet in actie komt, is er iets aan de hand. Het kan inderdaad zou zijn dat perfectionisme je tegenhoudt. Dan je de lat voor jezelf heel hoog legt en daardoor pas in actie komt als het helemaal voldoet aan jouw maatstaven. En dat is waarschijnlijk nooit…
Stel je voor dat je dit van jezelf weet. Dan nog maakt de uitspraak ‘start before you’re ready’ niet dat je ineens wel gemotiveerd bent om iets te gaan doen. Sterker nog, het zal je waarschijnlijk irriteren. Of je zal het gevoel krijgen dat je het niet goed doet. Misschien denk je zelfs dat je een schop onder je kont nodig hebt, omdat jij als een van de weinigen niet in de actiemodus schiet.
Stel je nu eens voor dat er een reden is waarom je niet in actie gaat. En stel je voor dat die reden is dat het gewoon niet klopt. En daarmee bedoel ik dat de actie niet past bij je binnenwereld. Dat daar nog werk te doen is. Dat het ‘start before you’re ready’ je een heel vervelend gevoel geeft. En dat je dat gevoel probeert te negeren, door maar gewoon in de actiemodus te gaan. Want dat is tenslotte ook het advies. En stel dat je wel naar dat vervelende gevoel gaat luisteren. Wat zegt het je dan?
Daar heb je misschien niet 1,2,3 antwoord op. En dan kun je erover schrijven. Al schrijvende verken je dit gevoel, haal je de boodschap eruit en weet je wat de reden is waarom je niet in actie bent gekomen. En dat kan weleens iets heel anders zijn, dan jij in eerste instantie dacht.
Meer lezen over hoe jij echt de antwoorden uit jezelf haalt? Kijk hier eens.
Kwalisite