Sinds ik deze blog voor mijn plezier schrijf en het niet meer een zakelijk marketingmiddel is, haal ik meer plezier uit het schrijven. Dat wil niet zeggen dat de vraag: waar schrijf ik wel of niet over? niet meer relevant is.
Ik heb voor mezelf twee ‘regels’ als antwoord op deze vraag.
Regel 1: ik schrijf niet over andere mensen
Dat klinkt makkelijker dan het is en het wil ook niet zeggen dat ik nooit over andere mensen schrijf. Wat ik ermee bedoel is dat ik schrijf vanuit mijn eigen perspectief. Als ik over situaties schrijf waar anderen bij betrokken zijn (wat vaak zo is), dan schrijf ik over mijn gedachten, gevoelens en ervaringen. Over wat een situatie met mij heeft gedaan, wat ik ervan heb geleerd of wat mij frustreerde.
Regel 2: ik schrijf niet vanuit emotie
Ik schrijf wel over emoties, maar niet vanuit een emotie. Dat is een verschil. Op het moment ik ergens emotioneel over ben, boos, verdrietig, teleurgesteld, bang, dan schrijf ik hierover in mijn dagboek. Daarin kan ik vrij en ongecensureerd schrijven. Achteraf kan ik dan terugkijken op een gebeurtenis en er wel over schrijven. Dan is de emotionele lading er af. Ik doe dit omdat je vanuit je emotie nooit helder na kan denken. Denk maar eens aan alles wat je in een ruzie weleens hebt geroepen. Bovendien denk ik ook niet dat jij als lezer hier iets aan hebt. Dit heeft te maken met je kwetsbaar opstellen op het moment dat het kan. Dat is voor mij de kracht van kwetsbaarheid.
Toen ik nog schreef met zakelijk doel, was er vaak nog een derde regel: dit moet relevant zijn voor iets wat ik verkoop. Dat vond ik vaak lastig omdat mijn tekst daar vaak niet aan voldeed.
Tot zover mijn ‘regels’ voor het schrijven.
Kwalisite