Practice what you preach. Eerlijk is eerlijk. Zelfhulpboeken lijken een magnetische werking om me uit te oefenen. Terwijl ik van alles wat ik heb, de helft niet heb uitgelezen. Waarom? Omdat ik het al wist. En ik hoef niet nog meer te weten van wat ik al weet. Ik heb geen behoefte aan nog meer informatie. Ik heb behoefte aan het toepassen ervan. En dat leer je nu eenmaal niet in een boek. Net zoals je niet leert fietsen door naar een Youtube filmpje te kijken.
Dus lees ik sinds een tijdje nauwelijks zelfhulpboeken. Eerlijk is eerlijk, ik ben er nog niet helemaal van af. Maar het is net zoals met chocolade. In het weekend mag het wel. En kleine stappen zijn ook grote stappen bij elkaar. Blijkbaar ben ik geen cold turkey persoon (op dit gebied). In plaats daarvan lees ik romans. Laatste las ik ‘het jaar van magisch denken’ van Joan Didion. Een boek over het jaar na het overlijden van haar man. En weet je? Dat boek bracht me meer dan 111 zelfhulpboeken bij elkaar. Er is zoveel onzin over positief denken, positieve gedachten etc. Je krijgt geen positief gevoel door je alleen op het positieve te richten. Het tegenovergestelde is waar. Dit boek maakte mij dat heel goed duidelijk. Het heeft mij geraakt in menselijkheid.
Als je wilt vertrouwen op je eigen-wijsheid moet je voor jezelf ook de kaders scheppen om dat te doen. En hoe je vertrouwen op je eigen-wijze als je jezelf telkens voedt met manieren van anderen. Als je er dan toch een leest, neem het dan altijd mee naar binnen. Dus onderzoek, verken hetgeen je gelezen hebt in je eigen binnenwereld. En breng het op eigen-wijze in de praktijk. Maar beter nog, lees een keer een roman. Laat je inspireren, meevoeren, raken.
Kwalisite