‘Het is heel simpel. Als de doos met briefpapier bijna op is, bestel ik nieuwe. Het hoeft niet moeilijker gemaakt te worden dan het is,’ zei ik. ‘Jij denkt er wel heel makkelijker over. Zo werkt het natuurlijk niet. Dat snap je zelf ook wel,’ zei mijn collega. En de discussie duurde nog even voort. Aan het einde ervan voelde ik me naïef en misschien zelfs dom. Het zal wel allemaal wat ingewikkelder in elkaar hebben gezeten, dan het meisje met de blonde krulletjes dacht.
Beginnergeest
Nu ruim 6 jaar later, denk ik niet meer dat ik naïef ben. Ik noem het onbevangen, of zoals ze in de mindfulness zeggen; de beginnergeest. Als je voor het eerst naar iets kijkt, ben je niet gehinderd door kennis. Je bent de beren nog niet tegengekomen. En je bent enthousiast en gemotiveerd. Als een jonge hond, zeggen ze dan.
Kunstje voor applaus
En eigenlijk leren we al vrij snel dat we ons niet lmoeten gedragen als een jonge hond. We moeten aan het lijntje lopen. We moeten gehoorzamen en doen wat het baasje zegt. En het liefste voeren we kunstje uit op commando. Dan ontvangen we applaus en kwispelen we blij. We voeren steeds hetzelfde kunstje op en we worden er steeds beter in. Tot we oud en moe zijn en de joie de vivre ver te zoeken is. We zijn zelfs te moe voor ons kunstje waar we ooit zoveel bewondering voor kregen. We weten niet meer hoe het is om te spelen, om iets voor het eerste te doen. We zijn uitgeblust en laten het erbij zitten.
Onszelf moeilijk maken
Ik heb het idee dat we sommige zaken onnodig complex maken. En doordat het zo ingewikkeld is geworden, zien we niet meer waar het echt om gaat. We verliezen onszelf in het bedenken van computersystemen die ons leven gemakkelijker zullen maken. In het managen van sportlessen, uitjes, vakantie, school, kinderopvang. Alles moet in een vat gegoten worden. Georganiseerd en uitgedacht. We voeren ons kunstje op en proberen het steeds beter te doen. We streven beheersing na en misschien wel perfectie. Maken we het onszelf hier niet ontzettend moeilijk mee?
Eenvoud
Ik geloof dat het anders kan. Daar is moed voor nodig. Want stel je voor dat het leven eigenlijk heel eenvoudig is? Dat wij het onszelf moeilijk maken door niet te luisteren naar onze innerlijke stem. Door geen gehoor te geven aan diep gekoesterde wensen. Door subtiele signalen in de wind te slaan en af te doen als toeval. Stel je voor dat het enige wat wij hoeven te doen is ons overgeven. Overgeven aan het leven. Meebewegen en ondergaan. Net zoals de natuur dat doet. Het gaat om moed. De durf om los te laten en te vertrouwen dat het leven jou geeft wat je nodig hebt.
Het leven is niet ingewikkeld. Laat niemand je ooit doen geloven dat je naïef bent. Koester je onbevangenheid en speel!