Social media verslaving

Social media verslaving?
‘Zo vaak zit ik niet op mijn mobiel. Ik kan zelfs prima zonder,’ zeg ik tegen mezelf.  Ik weet dat het niet waar is. Het is een stemmetje in mijn hoofd dat goedkeuring zoekt voor de constante afleiding van social media.

Na mijn social media detox in de zomer van 2016 realiseerde ik me pas hoe vaak ik mijn mobiele telefoon in mijn hand pak om een of andere app te checken. Is het niet Facebook of Instagram, dan is het wel e-mail of het weerbericht. Er blijken zelfs apps te zijn waarmee je kan meten hoeveel tijd per dag je doorbrengt met je mobiel in je hand.

Ik heb geen app nodig om te weten dat ik te veel tijd doorbreng op Facebook en Instagram. Eerst deed ik het op de automatische piloot, maar na de detoxperiode werd ik me er steeds bewuster van. Ik liet het eten aanbranden, terwijl ik via Facebook op YouTube terecht was gekomen bij een filmpje dat je echt moet zien. Ik hoorde niet dat mijn zoontje iets aan mij vroeg omdat ik in de statusupdate van een coach het ultieme recept voor geluk dacht gevonden te hebben. Toen hij vervolgens aan mijn hand begon te trekken, werd ik boos omdat mijn mobiel bijna op de grond viel. Ik klaagde tegen mijn partner dat hij altijd met de Ipad voor zijn neus op de bank zit. Terwijl ik degene ben die de hele dag door met een scherm voor haar gezicht loopt.

Toen we op een zondagmiddag gingen wandelen, was ik mijn mobiel vergeten. Ik kon nog terug naar huis, maar dat deed ik niet. Ik merkte dat het me onrustig maakte. Ik wist dat ik iets vergeten was, dat ik misschien wel nodig zou hebben. Het leek wel alsof ik me niet helemaal compleet voelde. Ik ken dat gevoel van vroeger. Dat ik onderweg naar school was en in mijn oog wreef en merkte dat ik geen mascara op had. Dan voelde ik me naakt. Alsof ik niet compleet was. Nu interesseert het me vrij weinig of ik wel of geen mascara op heb. En misschien zal dat ook ooit zo zijn met mijn mobiele telefoon. Het werd een rustige wandeling zonder verleiding om op Facebook te kijken wat anderen aan het doen zijn.

Een tijdje dacht ik dan maar helemaal te stoppen met Facebook en Instagram. Maar dan herinner ik me een interessant artikel dat ik gelezen heb op Facebook, de grappige en soms ook verdrietige ervaringen van Facebookvrienden en de mooie foto’s op Instagram. Die zou ik niet willen missen. ‘Het hoeft toch niet meteen zou radicaal, ‘ zeg ik tegen mezelf.

Maar het moet wel anders. Het spookt al een tijdje door mijn hoofd en nu ga ik het gewoon doen. Ik ga mijn social media activiteit drastisch beperken. Ik heb het volgende bedacht. Elke woensdag plaatst ik een blog en dat lijkt me meteen een mooi moment om op Facebook door te brengen. Niet op mijn mobiel, maar op mijn laptop. De app verwijder ik van mijn telefoon. Op zaterdag kijk ik naar de foto’s op Instagram.

Dat ga ik tot 1 maart volhouden. Er zijn geen uitzonderingen. Misschien werkt dit ook voor jou. Kies dagen die voor jou goed uitkomen. De begrenzing maakt het leven wat eenvoudiger. Er is weer wat meer tijd over op een dag.

Doe je mee?