Ik zwaai mijn dochtertje uit en ze vertrekt met mijn moeder naar de Efteling. Ik doe de voordeur dicht en loop naar binnen. En dan ineens is het daar. Een gevoel van rusteloosheid. Haastig gaan mijn ogen alle hoeken van de kamer af. Vlug raap ik wat speelgoed op van de grond. Ik prop de wasmachine vol met was. De radars in mijn hoofd gaan razendsnel. Hoe kan ik dit plotseling stukje tijd voor mezelf zo goed mogelijk invullen?
Ontwijkend gedrag
Ik dacht alleen maar aan doen. Opgejaagd door mijn rusteloosheid. En het gevoel dat ik deze spaarzame tijd nuttig moest besteden, bleef ik zoeken naar ‘iets te doen’. Natuurlijk had ik genoeg te doen. Ik kon een blog gaan schrijven, werken aan een opdracht voor een klant, de vloer dweilen, de keukenkastjes opruimen, gaan hardlopen, winkelen. Genoeg te doen. De enige reden waarom ik echt iets wilde doen, was om het rusteloze gevoel te laten verdwijnen. Ik zocht afleiding om maar niet met mijn rusteloosheid opgescheept te zitten. Dit was niet de eerste keer dat ik het deed. Eigenlijk deed ik het al zo lang ik me kon herinneren. Altijd druk bezig, om maar niet te hoeven voelen.
Boomerang-effect
Als je het gevoel blijft wegduwen, blijft het terugkomen. Net een boomerang. En hoe harder je het wegduwt, hoe venijniger het terugkomt. Er is geen trucje om er vanaf te komen. Nou ja, de truc is misschien om er niet vanaf te willen komen. Om het gevoel er gewoon te laten zijn. Makkelijker gezegd dan gedaan. Toch is er wel iets wat je kan doen of niet-doen.
Patroon herkennen
Het begint met het herkennen van je gedrag. Eet jij die chips omdat je er echt trek in hebt of probeer je iets te vermijden? Ben je ineens heel fanatiek aan het schoonmaken omdat het echt nodig is of is er iets anders aan de hand? Wat helpt bij het herkennen van patronen is bewust ademhalen. Adem een paar keer diep in en uit. Sta even stil en observeer. Als je dit een paar keer per dag doet, zul je merken dat je patronen zichtbaarder worden.
Accepteren
Als je een patroon bij jezelf herkent is het belangrijk om jezelf geen verwijten te maken. Ga jezelf niet veroordelen. En het lijkt misschien paradoxaal, maar veroordeel ook het veroordelen niet. Bij mij gaat dat ongeveer zo. De plotselinge vrije tijd maakt dat ik driftig in mijn huis loop. Ik heb gedachten als ‘Wat ben je nu aan het doen? Geniet gewoon van de extra tijd,’ en ‘Houd op met die kritiek, dat helpt echt niet. Waarom doe je dat altijd?’ Het gaat er niet om dat je deze gedachten wilt veranderen of wilt laten verdwijnen in een magische hoge hoed. Het gaat erom dat je accepteert dat ze er zijn. Laat het er zijn en haal een paar keer diep adem.
Loslaten
Als je jouw gevoelens en gedachten accepteert zoals ze zijn, ben je in staat ze los te laten. En dat is niet iets wat je kan doen. Dat is iets wat gewoon gebeurt. Wat je kan doen is het herkennen van het patroon en het accepteren van alles wat je denkt of voelt. Als dat lukt, dan gaat het loslaten vanzelf. En het is niet makkelijk. Maar je kan oefenen en het enige wat je daarvoor hoeft te doen is je aandacht brengen naar je ademhaling. Gewoon wanneer je eraan denkt. Meer niet.
Nadat ik het speelgoed van de grond had geraapt en de was aan had gezet. Ben ik gaan zitten. En heb ik me geconcentreerd op mijn ademhaling. Ik voelde hoe mijn hart te keer ging en ik liet alle gedachten over lui zijn gewoon voorbij komen. Toen mijn rusteloosheid was gezakt, ben ik gaan schrijven. En zo heb ik genoten van mijn paar uurtjes extra tijd. Ik heb ze ingevuld met willen en niet met moeten.
Kwalisite