Ik zit achter mijn bureau. Als ik door het raam kijk zie ik via de tuin van de achterburen de landerijen. Mijn blik gaat terug naar het scherm. Daar staat het: hoofdstuk 7 het familiegeheim. Ik maak een diepe zucht. Ik weet het. Dit is het verhaal dat ik wil vertellen. Mijn hele lijf schreeuwt nee. En toch zet ik door.
Het is inmiddels vijf jaar later. En mijn persoonlijke verhaal over het familiegeheim is terechtgekomen in mijn roman Moederwond. Van de weerstand die ik toen voelde om mijn verhaal te delen is niet veel meer over.
De meeste mensen hebben een verkeerd beeld bij het vertellen van een persoonlijk verhaal. Ze denken dat het over hen gaat. Dat ze hun anonimiteit verliezen en hun hele leven op straat ligt. Maar een persoonlijk verhaal gaat nooit over jou. Het gaat over jouw boodschap. Het gaat over hoe een persoonlijke ervaring past bij een bepaalde tijdsgeest, een beweging in de samenleving of een gebeurtenis in de actualiteit. Het gaat nooit alleen over jou en jouw emoties.
Jouw persoonlijke verhaal gaat over hoe jij reflecteert op een gebeurtenis in jouw leven. Wat jouw reactie daarop was, welke inzichten jij hebt opgedaan, wat jij hebt overwonnen, wat jij in jouw leven hebt getransformeerd.
Een verhaal is de optelsom van een gebeurtenis en jouw gevoelens bij die gebeurtenis. Ze horen bij elkaar en zijn onlosmakelijk verbonden. Jouw gevoelens bij de gebeurtenis, geven jou een ingang om over te schrijven. Dat is jouw perspectief. Dat maakt dat het verhaal persoonlijk is.
Dus wees gerust. Het schrijven van een persoonlijk verhaal betekent helemaal niet dat je hele leven op straat ligt. Dat is ook de reden dat ik mijn persoonlijk verhaal heb verteld in een romanvorm. Het schept afstand. En daardoor kon het weer gaan over het familiegeheim en wat de invloed daarvan is geweest.
Kwalisite