Overgave

Op het strand, hoge golven. Even voelde ik me weer kind.
Ik sprong het water in. En genoot van de krachtige golven.
Ze werden steeds groter en sterker, tot ik niet meer kon blijven staan.
Om ver door de kracht van de zee.
Door de schelpen en stenen gesleurd.
Even leek het alsof ik weer kon opkrabbelen.
Niets bleek minder waar.
De zee was te sterk, verzetten had geen zin.
Ik gaf me over en liet me door de golven meenemen, het strand op.
Daar stond ik dan.
Bikini vol zand en schelpen, oren vol zand, haar voor mijn gezicht, bloed op mijn been.
Ik kon er wel om lachen.

Het leek wel een les. Een les in overgave. Weerstand voelen, maar er niet tegen verzetten. Met de stroom meegaan. De controle opgeven. Het heeft geen zin om controle uit te oefenen. Dat heb ik niet, jij ook niet. Niemand. Hoe maakbaar het leven soms ook lijkt. Overgave, dat is het enige wat we kunnen doen. En het is niet eens zo erg. Uiteindelijk ben ik uit de golven gekomen en ik ben blij dat het met bikini was ;).