Oude & nieuwe tradities

Ik houd van kerstmis, altijd al gedaan. Zo is een van de fijnste jeugdherinneringen die van kerstavond naar de kerk gaan. Die ene keer dat we met oma gingen, samen kerstliedjes zongen en aan het einde van de dienst iedereen een zalig kerstfeest wensten, ook de mensen die je niet kende een hand gaf. Dat gaf me zo’n warm gevoel. Verbinding heet dat denk ik.

Ik herinner me ook nog een keer dat ik samen met mijn moeder naar de nachtmis mocht, mijn vader en zusje bleven thuis. Van de hele mis herinner ik me niets. Maar wel dat ik daar in het donker met mijn moeder heen ging en toen we terugkwamen aten we worstenbrood aan de tafel in de woonkamer waarop zo’n tafelkleed lag met kaarsen en hulst erop afgebeeld.

Dus ik was maar al te blij toen ik in de schuur de oude kersttafelkleden van mijn schoonmoeder vond. Het waren poetsdoeken, zei ze en ja ik mocht ze hebben. Een daarvan heb ik er dit jaar een gebruikt over het kratje waar de kleine kerstboom in de keuken op staat. Het geeft me een fijn gevoel om iets te gebruiken dat tig kerstmissen geleden ook al werd gebruikt.

Datzelfde geldt voor de rode kerststerren die ik dit jaar voor het eerst in huis heb gezet. De oma van mijn man wilde er altijd een hebben en mijn schoonmoeder volgens mij ook. Ik wilde er nooit een, want ik hield niet van rood zelfs niet met kerst. Aangezien ik de kleur rood nu volledig heb geaccepteerd, paste die kerstster ook prima. Dus heb ik ze voor het eerst dit jaar staan. En zo wordt een oude traditie nieuw leven in geblazen.

Niet alle tradities blijven bestaan. Ik heb het lang volgehouden om naar de kerk te gaan op kerstavond, om iets van die sfeer van vroeger terug te krijgen. Ik merkte dat mijn kinderen dit niet hadden, die vonden het alleen maar vervelend om een uur in de kerk te zitten. Ik merkte dat ik kritischer werd op hoe de pastoor dingen verkondigden en dat het niet per se aansloot bij wat ik zelf geloof. Dat gevoel van saamhorigheid en verbinding, ging ik hier niet meer krijgen.

Een paar jaar geleden ontstond de traditie om op kerstavond kaasfondue te doen. Het werd echt iets om naar uit te kijken. Iedereen van ons gezin vindt het lekker en werd het dus ook gezellig aan tafel. Daarna doen we cadeautjes en kijken we samen Home Alone, als deze die dag op televisie is. En anders wordt dat doorgeschoven naar een andere dag.

Een oude traditie die wel in stand gehouden is, is het uitgebreide kerstontbijt met kerststol natuurlijk. Dat vond ik vroeger als kind zo lekker, zeker met zo’n dikke laag roomboter erop. En het staat zo feestelijk op tafel.

Een nieuwe traditie die ik heb ingevoerd is om advent te vieren door af te tellen naar kerst. Het geeft de hele maand december al het kerstgevoel en het is leuk om zo naar het hoogtepunt van kerstavond toe te leven met elkaar.

Oude tradities doen oude verhalen van dierbaren die er niet meer zijn herleven. Alsof ze er nog even bij kunnen zijn. Nieuwe tradities zorgen ervoor dat er weer nieuwe verhalen worden verteld en herinneringen worden gemaakt voor de generaties na ons. En daar hoef je echt niet heel erg je best voor te doen, juist niet zou ik zeggen. Het belangrijkste voor mij om een gezellige kerst te hebben is om niet te hoge verwachtingen te hebben.

Ik wens je hartverwarmende kerstdagen toe. En ben ook wel benieuwd welke oude en nieuwe traditie jij met de kerstdagen hebt. Deel het gerust in een reactie onder dit bericht.

Abonneer
Laat het weten als er
0 Reacties
Oudste
Nieuwste
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
0
Ik ben benieuwd wat jij vindt, laat een reactie achter.x