Ophouden met dienstbaar zijn

Liever luisteren? Dat kan hier.

De deelnemers van mijn training story intensief zijn druk bezig met het schrijven van hun boek. En doordat ik ze begeleid aan de hand van een verhalenformat voor de vrouwelijke archetypische reis, kom ik veel van mezelf tegen.

Een daarvan is: dienstbaarheid

In het archetypische verhaal is de hoofdpersoon ervan overtuigd dat ze dienstbaar moet zijn aan anderen om aardig gevonden te worden, om geaccepteerd te worden in haar wereld. Dit botst met haar verlangen om haar eigen dromen waar te maken. Want als zij haar persoonlijke autoriteit gaat claimen, bestaat er de kans dat ze anderen kwetst. Dat wil ze voorkomen.

Dus is ze dienstbaar, houdt zichzelf kleiner dan ze is.

Je leest wel vaker dat je als vrouw groot mag dromen, jezelf niet klein hoeft te houden. Dan gaat het vaak om zichtbaar zijn in je bedrijf. Spreekwoordelijk op het podium durven springen. Maar daar wringt het meestal niet. Ze heeft misschien wel een probleem met zichtbaarheid, maar dat wordt niet opgelost door nog meer op haar bedrijf te focussen.

Ze is namelijk dienstbaar aan haar eigen wereld. Dat is de wereld waarin ze is opgegroeid, bij een bepaald gezin of in een bepaalde cultuur. Dat is de basis voor haar overtuigingen. Dat heeft gevormd wat zij belangrijk vindt. Dat draagt zij mee. Zij wil dienstbaar blijven aan die wereld.

Zo leerde ik van mijn moeder dat ik tijdens mijn eerste vakantiebaantje koffie moest gaan halen voor mijn collega’s. Dat werkt prima als 15-jarige. Je maakt snel vrienden op de werkvloer. Maar als 42-jarige werkt het niet. Er moet een moment zijn dat je dienstbaarheid voor anderen loslaat en dienstbaarheid naar jezelf voorop zet.

Dat leren we niet. Want toen ik 15 jaar was, was het mijn moeder die dat tegen mij zei. Nu is het misschien mijn partner. Of mijn schoonmoeder. Of een opdrachtgever.

Dienstbaarheid kan lang voor je werken. Het maakt dat jij misschien de rechterhand wordt van de directeur. Dat je daardoor veel waardering krijgt op je werk. Het maakt je geliefd binnen de familie als jij altijd degene bent die etentjes organiseert. Het maakt misschien dat opdrachtgevers vol lof over je spreken omdat jij altijd zo snel reageert en hun problemen meteen oplost. Dat kan je een fijn gevoel geven. Maar is die waardering ook onvoorwaardelijk?

Of moet jij altijd blijven geven in ruil voor waardering?
Ben jij afhankelijk van deze waardering?

Dit is het moment op dienstbaarheid op te geven.

Om te voelen wat jij verlangt. Om daarin keuzes te maken ongeacht wat anderen ervan vinden.

Volg de weg van plezier en niet die van dienstbaarheid. Je kan anderen plezieren en jezelf, maar dat is tijdelijk. Uiteindelijk moet je kiezen.

Kies jij voor jouw plezier of voor het plezier van de ander?

Als je kiest voor jouw plezier, laat je jouw afhankelijke wereld los. Je ziet in wat jou al die tijd heeft tegengehouden en laat het los. De weg is vrij naar een leven vanuit je authentieke zelf waarin je jouw dromen waarmaakt en jouw verlangens volgt. Om uiteindelijk getransformeerd terug te keren naar jouw wereld en deze wereld lichter te maken.

Ik ben benieuwd: herken jij dit bij jezelf? Of juist helemaal niet? Deel het gerust met me in een reactie onder dit bericht.