Ineens zie ik dat ik dezelfde woorden gebruik. Dat mijn ideeën en plannen eigenlijk niet zo heel anders zijn dat het jaar daarvoor of het jaar daarvoor. Ik weet dat het klopt. De rode draad is zichtbaar.
Toch is er een moment dat ik mezelf op mijn kop geef.
“Waarom moest het zo lang duren?”
“Hoe komt het dat je in die 2 jaar niets hebt ondernomen?”
“Je bent te laat.”
“Je hebt de boot gemist.”
Even lijk ik in mijn oude patroon te vervallen van een idee hebben, zelfkritiek erop hebben en geen actie ondernemen.
Gelukkig weet ik dat het ook anders kan. Dat ik bepaal wat ik denk en voel. Ik besluit te denken dat het blijkbaar een goed idee is omdat het al 2 jaar in mijn hoofd zit. En ik ben er nog steeds enthousiast over.
Ik vergelijk het maar met auto rijden. Zo houd ik ervan om binnendoor te rijden (oké, niet naar Frankrijk met 2 kinderen achterin). Waarom zou ik dan op een ander vlak ineens in hoog tempo over de snelweg gaan?
En wat ik ook nog weleens vergeet is dat ik niet naar andere auto’s moet kijken. Ik weet niet waar ze naar op weg zijn en dat hoef ik eigenlijk ook niet te weten. Ik moet weten waar ik heen wil en waarom.
Dat waarom is jouw drijfveer. Het zijn de dingen die je leuk vindt. En dat is het begin van de reis. Meer doen van dingen die je leuk vindt. En van het een komt het ander. Je bent onderweg. Vertrouw op jezelf. Alleen jij weet wanneer je hart een sprongetje maakt. Dat kan toch niemand anders je vertellen?
P.S. Mijn idee is inmiddels uitgewerkt in het online trainingsprogramma van Passie naar Business.