Een recensie, een boze klant, een opmerking, een chagrijnige blik. Het raakt me. Ik voel het in mijn buik. Een vreemd gevoel. Een vlaag van spanning. Van boosheid. Van verdriet. Dit wil ik niet.
Mijn hoofd gaat aan de slag. Er worden redenen bedacht waarom ik de pijn niet hoef te voelen. Ik richt me volledig op de buitenkant, want daar is iets gebeur dat ik niet wil. Ik blijf de gedachten herhalen in mijn hoofd en ik blijf me vervelend voelen. Ik voel me ongelukkig.
Dat wil ik niet. Ik wil me fijn voelen. En dat lukt op deze manier niet. Wat kan ik doen?
Het negatieve gevoel toelaten. Het voelen in mijn lijf. Het de ruimte geven. Realiseren dat ik zelf dit gevoel veroorzaak. Dat er niets is in de buitenwereld dat dit gevoel kan wegnemen. Als ik blijf denken dat dat wel zo is, blijf ik me zo voelen.
Stap voor stap probeer ik mijn negatieve gedachten naar positieve om te buiten.
Ik heb het niet goed gedaan.
Er zijn dingen die ik wel goed heb gedaan.
Niet iedereen hoeft goed te vinden wat ik doe.
Ik doe het goed voor de mensen die bij mij passen.
Ik doe het goed voor precies die mensen die het willen ontvangen.
Ik ben goed in wat ik doe.
Ik bereik de juiste mensen.
Ik heb plezier in wat ik doe.
Mijn werk brengt plezier.
Dit werkt voor mij alleen, als ik telkens een volgende zin maak die ik ook echt geloof. Door de kleine stappen te maken, voelt het ook zo. Als ik zo gaan van ‘Ik heb het niet goed gedaan’ naar ‘Mijn werk brengt plezier’ heeft dat geen effect.
Als het gaat om negativiteit in de zin van kritiek, is dat handig om te lezen: omgaan met kritiek.
Kwalisite