Moeiteloos ondernemen bestaat niet

Vrijdag beginnen de Olympische Winterspelen. Ik houd van sport. Sport lijkt op ondernemen. Of je nu onderneemt in je eigen bedrijf, onderneemt in loondienst of onderneemt een boek te schrijven.

Als we een topsporter de gouden medaille omgehangen zien krijgen, zijn we ons vaak niet bewust van de weg ernaar toe. Als je net als ik afgelopen week de documentaire over Nicolien Sauerbreij hebt gezien dan zie je dat die weg lang kan zijn en alles behalve moeiteloos is.

Bij ondernemen is dat hetzelfde. We zien het succes van iemand en vergeten de weg er naar toe. Toch zie ik ook een verschil.

Een topsporter kan niet doen alsof. Onder toeziend oog van de wereld wint een topsporter een gouden medaille of niet.

Ook de meeste ondernemers kunnen niet doen alsof. Als er geen klanten in je winkel komen, ga je failliet. Dat is zichtbaar. Als er geen klanten komen eten, gaat je restaurant dicht. Dat is ook zichtbaar.

Behalve bij online ondernemers. Zij kunnen doen alsof. Er is niemand die ziet wat er achter het mooie Instagramaccount gebeurt.

Ik ben ook online ondernemer en heb het gevoel dat ik moet doen alsof.

Dat is me duidelijk geworden toen ik afgelopen seizoen voor het eerst samen met mijn man de kerstbomenkwekerij runde. Ik bloeide op, terwijl ik 6 dagen in de week een regenpak aan had. En ja, daar zijn foto’s van.

Ik hoefde niet te doen alsof, ik deed gewoon mijn werk. Het was lichamelijk zwaar en ’s avonds wilde ik niets anders dan veel eten, in bad en slapen. Het ging niet moeiteloos. Maar het bracht wel voldoening.

Ik kwam los van het online ondernemen en zag de bubbel. Mooie Instagramplaatjes (professioneel gemaakt natuurlijk), high end prijzen (want je bent het waard), een Amerikaanse coach (want daar weten ze alles beter), grote beloftes (want anders koopt niemand) en vooral constant roepen hoe bijzonder uniek jouw methode is.

Ik dacht dat ik ook zo moest zijn en ik heb er ook aan meegedaan. En ik doe dat op een bepaalde manier nog steeds ondanks de weerstand die ik voel. Het is alsof het zo moet. Dat komt omdat ik geen andere voorbeelden zie omdat ik in de Facebook fuik van online ondernemers zit. Het lijkt alsof dat de wereld is.

Toen ik deze week Nicolien Sauerbreij op televisie zag, begon er een vuurtje in me te branden. Het vuur van de sporter in mij. Het vuur dat komt vanuit passie, vanuit liefde voor wat je doet. Of dat nu snowboarden is of expressief schrijven. Het vuur om steeds beter te worden.

Als ik naar ‘de bubbel’ luister zou ik nu tegen mezelf kunnen zeggen: maak jezelf niet zo klein, doe niet zo bescheiden. Vanuit bescheidenheid leer je, groei je. Niet vanuit overmoed.

Als topsporter heb je veerkracht nodig. Steeds weer de moed om door te gaan als het tegenzit. Als ondernemer heb je dat ook nodig. Moeiteloos ondernemen bestaat niet, net zo min als moeiteloos sporten bestaat.

Belangrijk is dat je passie hebt voor wat je doet, want het vuur van passie voedt jouw moed. Maakt dat je weerbaar bent en veerkracht hebt op het juiste moment.

Ik wil uit ‘de bubbel’. Nog meer mijn eigen manier ontdekken. De komende weken ga ik hier mee aan de slag (al schrijvende natuurlijk!).