‘Met bescheidenheid kom je er niet,’ zei de docent bedrijfseconomie in een volle klas tegen mij. Mijn wangen kleurde rood. Ik lachte schuchter. ‘Ik meen het, Gwyneth. Dat moet je echt gauw afleren,’ zei hij nogmaals. Ik knikte snel, hopende dat hij mij de rest van de les met rust zou laten.
Nu zo’n twintig jaar later, begrijp ik wel wat hij bedoelde. Waarschijnlijk zag hij een klein meisje met blond krullend haar, dat liever in de klas zat dan ervoor stond om een presentatie te houden. En ja, als je commerciële economie studeert dan zul je toch echt een keer naar buiten moeten treden.
Ik zie meer vrouwen worstelen met deze bescheidenheid. Eigenlijk is dat niet waar. Ik zie ze worstelen met hetgeen ik ook worstel: het groot moeten zijn. Er zijn namelijk vrouwen die wel groot zijn. Die allesbehalve bescheiden zijn. Die hun podium pakken. Die zichtbaar zijn op alle mogelijke manieren. En die ons ervan willen overtuigen dat we ook zo ‘moeten’ zijn. Dat de Nederlandse mentaliteit van ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’ is achterhaald. Dat wij vrouwen in onze kracht moeten gaan staan en zichtbaar moeten zijn. Dat er voor bescheidenheid helemaal geen plek is. Dat je er met bescheidenheid niet komt.
Mijn gevoelens waren ambivalent. Enerzijds begreep ik was mijn docent economie bedoelde en ik begreep ook wat die ‘powervrouwen’ probeerde duidelijk te maken. Toch voelde dit alles als ‘niet ik’. In verwarring besloot ik mezelf te troosten met een tijdschrift, Flow. En wat bleek? Daar stond een artikel over bescheidenheid in; Bescheidenheid anno nu. Deze zin sprak me aan: ‘Bescheidenheid betekent dat je bereid bent iets te doen zonder dat het expliciet gewaardeerd moet worden. En dat er een bepaalde zelfrelativering is.’
Het ging niet om de inhoud van het artikel. Het ging om het tegengeluid. De wereld om mij heen was veranderd in groots en meeslepend. In het toespreken van grote groepen. In het nastreven van grote getallen geld en mensen. Het artikel was slechts een reminder. Een reminder om te zijn wie ik ben. Laat dit een reminder voor jou zijn.
Jij bent oké zoals je bent. Je hoeft helemaal niets te veranderen om succesvol en gelukkig te zijn. Het hoeft niet groot, het mag ook klein. En dat is net zo waardevol.
Wat een herkenbaarheid in het artikel. Ik worstel zelf ook met mijn bescheidenheid en ben studerende hbo v wijkverpleegkundige duaal.