Je kent ze wel. Mensen met grote dromen. Die ze van de daken schreeuwen. Iedereen mag het horen. Zij zullen de grootste zijn. Waarin maakt eigenlijk niet zoveel uit.
Dit wordt geen bericht waarin ik me ga afzetten.
Integendeel. Ik wil je iets anders laten zien.
Vaak lijkt het alsof die mensen die zo hard roepen wat ze willen ook het moedigst en het dapperst zijn.
Niets is minder waar.
Mensen die heel hard roepen zijn vooral heel goed in: hard roepen.
Je hebt dit vast weleens gehoord.
‘Ik ben authentiek. Echt waar. What you see is what you get.’
‘Ik ben heel bescheiden. Zo bescheiden. Dat zie je toch ook wel?’
‘Nee, joh…ik ben ook hartstikke onzeker. Was super verlegen als meisje. Ja, echt hoor.’
En maar blijven praten.
Die mensen geloven hun eigen verhaal. Jij vraagt je misschien af of je jaloers bent op ze. Want jij voelt daar wat bij. Er klopt iets niet. Ik zeg je dit: jij bent niet jaloers. Jouw gevoel bedriegt jou niet. Wat jij ziet is dat de binnenkant niet matcht met de buitenkant. Het is niet afgestemd. Natuurlijk willen zij gezien en gehoord worden, daarom roepen ze zo hard. Maar als dat niet vanbinnen komt, dan merk je dat. Dat is wat jij ziet.
Wat heeft dat met moedig te maken?
Moed begint vanbinnen. Met kleine stappen. Moed is niet hard schreeuwen wat je wil. Moed is actie nemen op wat je wil. De eerste stap zetten. Zonder jezelf te overschreeuwen.
De eerste stap begint vanbinnen, vanuit vertrouwen, vanuit jezelf. Daar heb je geen bevestiging van anderen voor nodig. Dat is ware moed. De stap durven zetten zonder te weten wat de wereld ervan vindt. Zonder applaus te ontvangen. Zonder bevestiging en aanmoediging te ontvangen. Dat is ware moed. En jij hebt het in je.
Kwalisite