Mijn hele leven heb ik dingen bereikt door ze af te dwingen. Door een doel voor ogen te hebben en er keihard voor te werken. Als je er hard voor werkt, is alles mogelijk. Lukt het niet? Dan wil je het misschien niet graag genoeg of je hebt niet hard gewerkt.
Dat was mijn strategie om dingen gedaan te krijgen. En het was een succesvolle. Zo had ik als studente voor ogen dat ik marketing manager wilde worden en leiding mocht geven aan een team. Ik werkte er hard voor en liet me op de juiste momenten zien bij de juiste mensen. Dat ging me goed af en ik snapte eigenlijk ook niet zo goed waarom anderen niet kregen wat ze wilden. Het adagium van mijn oma: “Kinderen die vragen worden overgeslagen” ging bij mij het ene oor in en het andere uit. Anders had ik nu nog geen ranja gehad.
Voor ogen hebben wat je wilt en er hard voor werken. Zo gemakkelijk was het leven voor mij. Totdat ik een kindje wilde. Ik zette mijn strategie voort. Alle informatie die ik kon vinden over conceptie nam ik in me op, alle hulpmiddelen om zwanger te raken zette ik in. Het mocht niet baten. Elke maand voelde ik me gefrustreerder worden. Ook nam de angst toe. Stel je voor dat ik nooit moeder word? Ik kon daar gewoon niet over nadenken zoveel pijn deed het me. De angst nam bezit van me.
Ik besloot mijn strategie te wijzigen en ging naar een voetreflexoloog. Ik denk dat daar het proces van hoofd naar hart voor mij is begonnen. Langzaam kwam het besef dat je kinderen krijgt en niet neemt. Dat jij niet bepaalt wanneer dat is en of het überhaupt lukt.
In de tijd dat ik zwanger probeerde te worden zijn we ook verhuisd. Ik kan me een moment nog heel goed herinneren. Het was de eerste dag in ons nieuwe huis. Mijn vriendin had me zojuist geholpen met het uitpakken van mijn kleding. We zaten samen aan de keukentafel. En ineens voelde ik een golf van opluchting door mijn lijf gaan. Een gevoel dat ik op mijn plek was, dat alles zo goed was. Ik kan me dat gevoel nog zo goed herinneren. Diezelfde maand was ik zwanger en mijn vriendin was de eerste die het te horen kreeg.
Ik schrijf dit niet om te vertellen dat je vooral los moet laten en dat je dan vanzelf wel zwanger wordt. Dat weet ik niet en ik wil dat helemaal niet suggereren. Wat ik wel weet is dat mijn oude strategie maar voor een deel werkt. Ik denk dat ik toen iets vergat. En dat is het loslaten. Dus het doel voor ogen hebben, doen wat je moet doen en het dan loslaten.
Dingen lopen toch nooit precies zoals je ze verwacht. En dat vind ik eigenlijk heel mooi, hoe verdrietig het soms ook is.
Kwalisite