Eind 2015 besloot ik een boek te gaan schrijven. Ik wist niet waarover. Dus op mijn eerste schrijfdag in januari 2016 begon ik gewoon mijn levensverhaal op te schrijven. Ik schreef over dingen die me pijn hadden gedaan. En van het een kwam het ander. Na drie maanden ontvouwde het ware verhaal zich aan mij. Een familiegeheim kwam aan het licht. Natuurlijk wist ik wel iets over het (seksueel) misbruik dat in de generaties voor mij had plaatsgevonden, maar het waren slechts flarden. Pas toen ik de pijn daarvan onder ogen durfde te zien, kon ik het aan om het hele verhaal te horen. Om te weten en te begrijpen wat er nu echt was gebeurd.
Ik schreef er een roman over: Moederwond.
Op dat moment niet realiserend dat het slecht het begin was in plaats van het einde. Ik had hiermee niet iets afgesloten, ik had hiermee iets opengebroken. Ik had nu zelf ervaren en gevoeld hoe bevrijdend het is om je verdriet onder ogen te zien en om het te delen. Ik had een eeuwenoude ketting van zwijgen, van woorden inslikken, van jezelf niet durven uitspreken, van jezelf niet mogen zijn, doorbroken.
Dit ging ik ook toepassen in mijn bedrijf. Beetje bij beetje. Eerst nog onwennig en niet bewust. ‘Ik doe maar wat,’ zei ik nog vaak. Ik werd steeds bewuster van hetgeen ik gedaan had. En ik ontdekte ook mijn kracht daarin. Ik ontdekte dat er zoveel vrouwen zijn die deze moederwond ervaren. Dat ze spreken met een figuurlijke hand op de keel. Dat ze niet durven zeggen wat ze werkelijk vinden. Altijd bang voor de afkeuring van de ander. De een zag ik heel stil worden en in een schulp zitten. Terwijl de ander juist ging overschreeuwen. Allebei gevoed door de angst voor hun authentieke stem. Als je die stem gaat ontdekken en gaat gebruiken, ervaar je vrijheid. Dan hoef je niet meer te doen alsof, of dat nu schreeuwen of zwijgen is.
Mijn boek Moederwond is hier te bestellen: https://gwynethleermakers.nl/moederwond/