Intuïtie

Intuïtie, ik heb het altijd magisch en tegelijkertijd heel normaal gevonden. Magisch omdat het zo verwonderlijk is dat je iets diep van binnen weet, zonder dat je het kunt verklaren laat staan dat je het kan bedenken. Normaal omdat het voor mij als kind heel normaal was om dingen vanuit mijn onderbuikgevoel te doen. Zelfs later in mijn werk, wist ik soms gewoon precies wat ik moest doen zonder daar een verklaring voor te hebben.

Met mijn hoofd schreef ik: ‘Vertrouw op je intuïtie.’  Ik deelde het als quote op mijn website en op Facebook. Ik las er boeken over. En ik vroeg er advies over. Ik wilde precies weten wanneer mijn intuïtie sprak. Want als ik dat zou uitvinden, dan zou ik er eindelijk eens naar kunnen luisteren. Ik benaderde intuïtie op een rationele manier. Ik wilde het met mijn hoofd begrijpen en dat lukte niet.

Ik wist allang wanneer mijn intuïtie sprak. Toen ik als ondernemer startte, liet ik mijn website maken door een oude bekende. Ik kende hem via mijn vorige werkgever. Ik ging bij hem op gesprek om te vertellen over mijn eigen bedrijf. Het voelde niet goed. Ik wist niet waarom. Ik drukte het gevoel weg en overtuigde mezelf ervan dat ik hem de website moest laten maken omdat hij een groot netwerk had en ik daar weleens voordeel van kon hebben. Dus hij kreeg de opdracht en ging aan de slag. De afgesproken opleverdatum werd niet gehaald en toen ik zag hoe de eerste versie van mijn website eruit zag,  schrok ik enorm. Het leek helemaal niet op hetgeen mijn ontwerpster had gemaakt. Het zag er heel onprofessioneel uit. Nog steeds maakte ik mezelf wijs dat het wel goed zou  komen. Ik gaf hem een tweede kans. Hij ging weer aan het werk, maar er werd niets opgeleverd. Ik ging in gesprek om onze samenwerking stop te zetten. Toen kwam de aap uit de mouw. Hij had iemand ingehuurd om mijn website te laten maken, omdat hij zelf de techniek niet beheerste. Diegene was er onverwachts mee gestopt en hij had nog niemand anders gevonden om mijn website af te maken. Uiteindelijk is onze samenwerking daar gestrand.

Later gaf ik mezelf op mijn kop. Ik had hier geen goed gevoel over, dus had niet met hem in zee moeten gaan. Achteraf wordt het bewijs altijd geleverd. Je weet best wanneer je intuïtie je iets duidelijk probeert te maken. Je hoort de innerlijke stem, maar je durft er niet naar te luisteren. Dat komt omdat je het niet snapt. Je ziet het totaal niet en omdat je het niet kan begrijpen, wuif je het weg. Dat heb ik nog heel lang gedaan.

Toen ik vorig jaar begon met schrijven, heb ik voor het eerst (weer) naar mijn intuïtie geluisterd. Ik was bij een schrijfcoach geweest en na het intakegesprek had ik niet het idee dat zij mij op dat moment kon verder helpen. Mijn hoofd zei dat ik echt iemand nodig had die mij zou helpen bij het schrijven van een boek. Ik had het immers nog nooit gedaan. Ik wist er helemaal niets van. Mijn intuïtie zei dat ik gewoon moest gaan schrijven. En dat deed ik. Het boek kwam er. Het enige wat ik hoefde te doen, was komen opdagen. Drie ochtenden in de week. Aan mijn bureau, achter mijn laptop om te schrijven. De rest ging vanzelf.

Mijn intuïtie vertelt nog veel meer dingen, die ik niet begrijp en waarvan ik niet weet wat het resultaat is. Maar ik neem de gok. Ik probeer het gewoon. Wat kan er gebeuren? Alleen maar dingen die ik niet kan bedenken.

P.S. Als je naar je intuïtie luistert, leer je om je eigen waarheid te spreken.