Allereerst een gelukkig en gezond 2019 gewenst. Ik wens je vooral heel veel tevredenheid toe. Tevreden zijn met wie je bent, met wat je doet en waarvan je droomt. Minder streven en meer aandacht voor je eigen natuur.
Mijn intentie is om dit jaar een nieuw boek te schrijven. En ik heb drie onderwerpen op een kaartje staan. Dit staat op mijn bureau. Het geeft me een kader. Een van die onderwerpen wordt het. En wat ik fijn vind is om te mogen wisselen tussen die onderwerpen. Als het een vastloopt, ga ik met het ander verder. En er komt altijd wat uit. Ik heb immers eerder een boek geschreven en de beginfase kenmerkt zich door onrust. We willen meteen helderheid en als het er niet is, kunnen we niet beginnen. Helderheid komt door doen. Zo is het met schrijven en ook met ondernemen. Gewoon iets kiezen en het gaan doen. En van daaruit steeds durven aanpassen.
Verder heb ik nog een soort van persoonlijk project wat ik dit jaar wil aanpakken. Het heeft ook met onrust te maken. Een onrust die ik al heel lang ervaar en ik zie nu wat me tegenhoudt op meerdere vlakken, zowel zakelijk als privé. Ik ga hier eerst zelf mee aan de slag en ik verwacht wel dat ik hier iets over ga delen.
Het eerste waar ik dit jaar mee start is eigen-wijze marketing. In mijn community ga ik alles delen wat ik weet over marketing. Het gaat om hele praktische marketingkennis, maar ook om de ‘mindset-kant’ ervan. En het voelt voor mij als een afsluiting van mijn marketingperiode. Het moment dat ik mijn droombaan ‘marketing manager’ echt op ga geven. Want stiekem hield ik daar toch nog aan vast, al was het in een andere vorm. En ik heb lang het gevoel gehad dat ik niet kon delen wat ik wist. Er was zoveel kennis en werkervaring verzameld, maar er was geen passende manier om het te uiten. In 1 op 1 trajecten heb ik altijd het gevoel dat ik maar een stuk kon delen omdat je iemand nu eenmaal niet kan overdonderen met een bak met kennis en ervaring. En zelfs in mijn community, deelde ik telkens maar een klein stukje. En nu deel ik het hele stuk. Misschien dat er een boek bij komt, misschien ook niet. Het is 1 van de onderwerpen waar ik mee aan de slag ga. Hoe dan ook, deel ik alles in de community op een manier dat het voor mij voelt alsof ik alles gedeeld heb wat ik weet, heb geleerd en ervaren. Dit voelt als een stuk dat ik niet kan en wil laten liggen. Als ik het niet zou doen, zou het voelen als trainen voor de marathon en dan uiteindelijk niet aan de start van de marathonwedstrijd verschijnen.
Het voelt ook echt als het laatste stuk. Want wat ik voel en al heel lang weet is dat schrijven mijn grote passie is. Liefde op het eerste gezicht. Schrijven zal ik altijd blijven doen al moest ik ervoor betalen om het te mogen doen. En ik wil anderen inspireren om ook te schrijven en te ontdekken wat een zelfinzicht het je oplevert en dat er zoveel mooie verhalen te delen zijn. Ik ga schrijfdagen organiseren.in het bos. Dichtbij de natuur, zodat je je eigen natuur beter kan voelen en ervaren. En dat is nieuw. En voelt helemaal niet eng. Het voelt precies goed en kloppend.
Wat zijn jouw intenties voor 2019?
Ik heb er vandaag ook deze podcast over opgenomen, daarin vertel ik nog niets over het schrijfproces, bescheidenheid en dichtbij jezelf blijven.
Dan nog deze foto’s. Het was een ochtend in de kerstvakantie. Ik keek uit mijn raam en zag de lucht lichtroze kleuren. Vlug in mijn pyjama naar buiten. Om deze foto te maken.
Een kwartier later toen ik weer binnen was, zag ik de lucht nog mooier kleuren. Toch maar weer naar buiten om nog een foto te maken, net toen de zon boven de horizon uit stak. En weet je, de zon komt elke dag boven de horizon uit. Elke dag is een moment voor nieuwe intenties.