Al lange tijd wist ik dat ik niet helemaal mijn hart volgde. Ik deed vooral dingen met mijn hoofd.
Langzaam begon ik steeds meer mijn gevoel te volgen en startte ik nieuwe initiatieven en probeerde dingen uit. Het werd steeds meer duidelijk waar ik energie van kreeg.
Toch kon ik niet zeggen dat ik mijn passie gevonden had.. En ik vond dat heel vervelend. Ik riep tegen iedereen dat je gewoon moet doen wat je leuk vindt en dan volgt de rest vanzelf. Het voelde niet oprecht. Terwijl mijn bedoelingen dat wel waren. Ik geloof er namelijk heilig in. Nog steeds.
En ondanks dit geloof, zat de rem erop. Ik durfde niet aan mezelf toe te geven, te erkennen wat mijn passie is.
Geloof het of niet. Er kwam een dag dat ik het ineens wel wist en durfde toe te laten. Ik zag het.
En achteraf was het zo duidelijk. Het had altijd in me gezeten. Het is ineens kristalhelder.
Er zijn geen twijfels meer. Je weet het wel.
Misschien ken je ze wel die tekeningen waar je 2 gezichten in ziet. Je ziet het misschien niet meteen, maar als je het hebt gezien kun je niet meer naar die tekening kijken zonder de 2 gezichten te zien.
Zo is het ook met je passie. Als je het eenmaal ziet bij jezelf, dan is het er gewoon. En weet je dat het er altijd al is geweest.
De weg er naar toe is je gevoel, je intuïtie. Luister naar die ingevingen, vertrouw erop en volg het.
Kwalisite