Wij zijn geneigd te doen. De hele dag dingen ondernemen om geluk te ervaren. Om op die ene plek in de toekomst te komen. Die plek waar het altijd fijn is. Waar we genoeg hebben van alles wat we nodig denken te hebben. Op die plek waar we eindelijk gaan doen wat we het liefste doen. Op die plek waar we eindelijk vreugde ervaren.
Ben ik ooit op die plek in de toekomst geweest?
Nee.
Die plek bestaat niet. Het is een illusie. Het is iets wat we bedacht hebben. Waar we aan vasthouden. Het streven naar het zijn op deze plek zal ons nooit tot de essentie brengen. Juist verder weg ervan. Als we dat merken, gaan we nog harder ons best doen. Nog meer dingen doen. En we dwalen steeds verder af van wie we werkelijk zijn.
Minder. Dat is het sleutelwoord. Minder doen. Minder willen.
Wij doen heel veel.
Wij willen heel veel.
Maar willen wij alles wat we doen wel echt?
Wat gebeurt er als we minder doen?
Wat blijft er dan over?
Wat gebeurt er als we minder willen?
Wat verlangen we dan echt?
Minder doen. Meer zijn. Dan komen we bij onze essentie.
Kwalisite