Altijd als ik het woord wild ergens zie of hoor, gaat er iets door me heen. Er wordt iets in me aangeraakt. Het is alsof er een klein vuurtje in me gaat branden. Er ontstaat licht en vuur. Volgens mij heb jij dat ook. Het is onze natuur. Onze verbintenis met moeder aarde. We zien het bij onze kinderen. Die zijn nog wild. En ze zijn vrij. Dat zit ook in ons, maar als je volwassen wordt moet je dat binnenhouden. Terwijl het juist zoveel kracht geeft. Het is de bron van onze intuïtie. Het is onberekenbaar. Het is vliegensvlug. Het is instinctief. Het is puur. Het is zuiver. Het is wild en tegelijkertijd wijs. Het zit al in ons, het enige wat we nodig hebben is hernieuwd vertrouwen.
Het wilde kind zit nog in jou. Schrijf er eens over. De volgende vragen kunnen je een leidraad bieden.
Hoe was jij als kind?
Wat vond je leuk om te doen?
Wat was typerend voor jou?
Wat deed je na schooltijd?
Wat vond je leuk op school?
Wie waren jouw vriendjes en vriendinnetjes? Wat waren zij voor kinderen?
Welke gebeurtenissen maakte indruk?
Hoe was het bij jou thuis?
Hoe was de band met je vader en moeder? Met je broers, zussen?
Kwalisite