Het is een paar dagen voor Kerst. De kerstbomenverkoop is voorbij. Ineens is er weer ruimte voor een middag op de bank zitten. Even voel ik me ontspannen, tot de ruimte weer gevuld wordt. Ik bedenk me dat ik van alles moet doen voordat het kerst is.
Zo moet ik nog een keer gaan hardlopen, want dat had ik al lang niet gedaan. Misschien wil ik ook nog een kerstborrel organiseren, dat moet dan ook voor kerst want daarna is gek. Dan is er ook nog het uitgestelde kinderfeestje van mijn dochter. Natuurlijk de kerstviering op school. En nog even mijn zus bellen want wat moet ik eigenlijk doen voor eerste kerstdag wat bij ons wordt gevierd? Misschien wil ik ook nog wel een nieuwe jurk of toch nog even in de kast kijken wat er hangt? De kerstcadeaus die heb ik ook nog niet allemaal en om het online te bestellen is nu een beetje laat. De ruimte is weer vol.
Stop. Het hoeft niet.
Dat zei ik tegen mezelf. Ik hoef dat allemaal niet te doen. Het hoeft allemaal niet perfect te zijn en het hoeft ook allemaal niet nu. Het idee dat je eerst al je werk verzet moet hebben voordat je mag ontspannen en genieten is een hardnekkig idee dat leeft in mijn brein.
Ik herinner mezelf er zo nu en dan weer aan dat ik ook nu mag ontspannen. Dat er niet eerst iets gedaan hoeft te worden. Dat het niet allemaal perfect hoeft te zijn. Dat het niet gaat om het gladgestreken kersttafelkleed dat ik al weken panisch schoon probeer te houden en waar vanochtend een kop koffie over is gegaan. Dat het er nu waarschijnlijk met kerst verkreukeld op ligt. Kreukels zijn er altijd, ook met kerst. Misschien gaat het er om dat je het naar je zin hebt, ondanks de kreukels. Het beste ervan maken, omdat dat het enige is wat we kunnen doen.
Gisteren keek ik naar een documentaire over Dirk de Wachter. Als er iets is dat je ‘moet’ voor kerst is het misschien hiernaar kijken. Dan valt al het anderen in het niet.
Ik wens je hele fijne feestdagen.
Kwalisite