Het gevaar van coaching

Coaching is niet altijd wat je nodig hebt. De eerste keer dat ik naar een coach ging, was dat een enorme stap. Inmiddels is de stap veel kleiner en is hulp van een coach inschakelen makkelijk voor me.

En misschien wel iets té makkelijk. Er kwam altijd wel iets naar boven waar ik aan moest werken. Om vervolgens mijn tijd en energie te besteden aan reflecteren. Ik merkte dat ik niet verder kwam. Het kwam telkens op hetzelfde neer: er zit iets in me, hoe krijg ik dat eruit?

Dat gevoel was niet geheel onbekend, toen ik besloot een boek te gaan schrijven was dat gevoel ook heel sterk. Geen coach die me daar mee kon helpen. Want uiteindelijk moet je de stap nemen om het te doen. Ik kon niet meer ontkennen dat ik een boodschap had die de wereld in moest. De boodschap binnenhouden was oncomfortabel, maar deze boodschap naar buiten brengen ook. Toen ik ging schrijven, voelde het weer kloppend. Wie ik ben was in lijn met wat ik liet zien.

Datzelfde speelde in de laatste maanden van vorig jaar. Ik had het gevoel dat ik me inhield. En tegelijkertijd werkte ik aan te veel dingen; een boek, workshop storytelling, marketing, retraite voor moeders etc. En ik werkte vooral heel veel aan mezelf. Ik vond het tijd om weer naar de  buitenkant te kijken. Ik nam me voor voorlopig geen coaching en training te volgen. Het was tijd voor actie.

Ik kocht een trui met daarop ‘untamed’. En dat was het. De ongetemde versie van mezelf die wilde eruit. En dat gaf hetzelfde bevrijdende gevoel als het schrijven van een boek. Mezelf uiten. Niet langer het brave meisje spelen, maar de ongetemde versie vrij laten. Dat gaf een enorme ontlading en een stoot energie. Ik heb me nog nooit zo energiek gevoeld in december.

Voor mij is het gevaar van coaching dat ik blijf hangen. Het geeft me een gevoel van hard werken, mijn best doen. Maar uiteindelijk komt er niets naar buiten. Nu denk je misschien dat ik niet de juiste coach heb gehad. Ik heb er meerdere gehad. En ik ben ervan overtuigd dat vrouwen geneigd zijn te veel zaken te overdenken, te perfectioneren alvorens ze in actie komen. Ik ben daar zelf ook toe geneigd. Want het is veel veiliger en makkelijker om over dingen na te denken, plannen te maken, te analyseren, dan ze daadwerkelijk uit te voeren. Want dan treed je naar buiten. Dan ga je staan voor wie je bent. Dan zeg je wat je écht voelt. Dan doe je wat je denkt. En dat vinden we vaak eng. Want dan laat je zien wie je echt bent.

Abonneer
Laat het weten als er
5 Reacties
Oudste
Nieuwste
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Margreet Groenbos
6 jaren geleden

Goed dat je dit deelt. Ik had al het idee dat ik iets merkte bij je. Ik voelde zelf nl ook dit. Ik ben ook met een boek bezig volgde allerlei webinars van iedereen zo’n beetje. Tot ik ontdekte gewoon ook mezelf te willen zijn en spontaan zoals ik ben mn eigen weg te gaan. Ik merkte dat het mij juist beklemde. En ik wilde juist vrij worden. Nu wat meer rust erin gebracht. En ik heb het idee dat ik er op het moment verder mee kom. Dus herkenbaar

6 jaren geleden

Mooi artikel. Ik stoei hier nu ook mee en kom er steeds weer achter: tijd voor actie! Stukje bij beetje doe ik ‘gewoon’ de dingen die ik leuk vind (kinderliedjes en muziekspelletjes schrijven) en het bevrijdt me! Ik weet nog niet waar het me zal brengen, maar de actie voelt goed ?

6 jaren geleden

Mooi geschreven Gwyneth. Na reflecteren is het inderdaad tijd voor actie. Want met alleen reflecteren blijf je hangen en kom je geen stap verder. Zoals je zegt… gewoon doen. En dat is soms makkelijker als het lijkt 😉

5
0
Ik ben benieuwd wat jij vindt, laat een reactie achter.x