Het gaat allemaal om geld, nietwaar?

Het is ochtend. Ik moet eigenlijk een boterham met duo penotti smeren, maar ik zie mijn telefoon liggen. Ik open het blauwe icoon met de witte f. En het eerste wat ik zie. ‘Wil jij weten hoe deze vrouwen 100.000 euro verdienen met Instagram?’ Ik ken ze bijna allemaal. Sommigen persoonlijk, sommigen van Facebook en anderen omdat ik er een coachtraject bij heb gevolgd. Toch voel ik de drang om mijn naam en e-mailadres achter te laten. Ik doe het niet.

Ik weet hoe zij geld verdienen. Ik heb zelfs van 1 van hen geleerd hoe het moet. En het werkte. En toch voelde ik ook frustratie toen ik dit las. Eerst naar mezelf. Waarom bleef ik daar nieuwsgierig naar? Het blijft het gevoel van de gouden pil. Het idee van moeiteloos rijk worden. Of moeiteloos afvallen. Hetzelfde geval. En dat is het niet alleen. Het is ook de frustratie dat we met z’n allen voor het grote geld vallen.

Wat maakt het frustrerend? Dat we met z’n allen als schapen achter het idee van het grote geld aan lopen (inclusief mezelf). Dat we ons laten voorschrijven dat dit de norm is. Dat we ergens verwachten dat het ons een gelukkiger mens maakt. Of nog erger dat die hoeveelheid geld ervoor zorgt dat we de beste versie van onszelf worden.

Hoezo?!?

Zo laten we ons graag vertellen dat het fijner zou zijn als je alles uitbesteed: koken, poetsen, kinderen, strijken etc. Allemaal mensen die in je huis rondlopen. Terwijl ik het juist fijn vind om alleen te zijn en niet constant anderen om me heen te hebben.

En zakelijk een heel team hebben. Het klinkt allemaal mooi. Ik heb zelf een team aangestuurd en het lijkt aan de buitenkant mooier dan het is. Het gaat allemaal niet vanzelf en moeiteloos. Mensen hebben aansturing nodig. Iemand zal ze moeten vertellen wat ze moeten doen en dat ben jij. Ook zijn niet alle mensen in het team het altijd met elkaar eens… En ook dat moet jij oplossen.

We laten ons ook graag vertellen dat we met dat grote geld heel veel terug kunnen doen voor de wereld. Een verschil maken zelfs. We kunnen goede doelen steunen die de monden in Afrika voeden. Of dichter bij huis: eenzame ouderen steunen. En als ik dichtbij huis kijk. Zou mijn oma blij zijn als een betaalde onbekende haar gezelschap kwam houden of zou ze liever willen dat ik langs kwam?

En dan is er natuurlijk altijd nog het vooruitzicht van dat grotere huis, van die prachtige auto, luxe vakanties, een tweede huis aan zee en wekelijkse bezoekjes aan de kapper. Want ja, daar doen we het toch allemaal voor.

We blijven geloven dat we dit allemaal willen. Omdat we het constant voorbij zien komen op Facebook en Instagram. Het wordt ons constant voorgehouden als het ideale plaatje. We zien alleen lachende gezichten. Zo ziet succesvol (online) ondernemen eruit. En natuurlijk wordt er weleens een kwetsbaar verhaal gedeeld, puur vanuit marketingoogpunt. Want emotie werkt.

Het is eeuwenoud. En het heet hebzucht. Ja, dat is schrikken. Dat vond ik ook toen dit woord door mijn vingers werd getypt en op het scherm verscheen.

En mijn wijsvinger ging al gauw naar de backspace knop. Ik drukte er niet op. Want het beestje mag best bij de naam genoemd worden.

Want laten we eerlijk zijn. Je weet toch best welke zaken jou wel echt gelukkig maken?

Eén daarvan is tevreden zijn met jezelf. Precies zoals je nu bent. Met of zonder six-figure-business. Met precies wat je nu doet. Met de mensen die er nu om je heen zijn. In het huis waar je nu woont. Met alles wat er nu is. Stel je voor… dat je dat zou voelen?

Nu heb je de angel te pakken. Jij bent namelijk niet tevreden met jezelf. Jij denkt niet goed genoeg te zijn. En je geloof dat als jij succesvol ondernemer bent, je dan wel dat gevoel zal hebben. En dat is precies waar de succesvolle ondernemers die helemaal vanuit hun purpose tonnen – al dan niet miljoenen – per jaar verdienen jou mee verleiden.

Want iedereen moet toch de beste versie van zichzelf worden. Iedereen moet toch naar die ‘hoge’ frequentie van bewustzijn gaan. En dat kan alleen als jij leeft en werkt vanuit je purpose. En dat alleen is niet goed genoeg. Want je mag je niet klein houden. Het moet groot. Je moet door het glazen plafond heen breken. En alle overtuigingen moeten van je af vallen. Want dan komt die beste versie naar voren. Helemaal vanuit jouw purpose. En dan krijg je jouw beloning: de pot met goud aan het einde van de regenboog.

Is het je weleens opgevallen dat alle ondernemers die roepen dat jij jouw purpose moet leven daarmee juist hun tonnen verdienen?  Jij bent hun pot met goud.

Laten we eens even kijken wat er nog meer in de wereld is. Hoe zit het met verpleegkundigen, leraren, politie-agenten, vuilnismannen en – vrouwen? Zijn die mensen niet de beste versie van zichzelf? Halen die niet eruit wat er in zit? Hebben die geen passie voor wat ze doen? Of sterker nog… zitten zij op een lagere frequentie?

Doe eens even normaal, denk ik dan.

Het lijkt me eerder andersom. Laten we weer eens bezig gaan met doen wat ons hart in geeft. Dienstbaar zijn. Onze hulp aanbieden. En vertrouwen hebben in onszelf. Laten we een voorbeeld nemen aan mensen die voor een lerarensalaris gepassioneerd hun vak uitoefenen.

Natuurlijk is het fijn om geld te verdienen met hetgeen je leuk vindt en passie voor hebt. Daar ben ik een grote voorstander van. Maar je hebt echt geen tonnen per jaar nodig om een fijn leven te leiden. Om gelukkig te zijn. Of om dromen waar te maken. Niet alle dromen hebben iets met geld te maken. Kijk maar eens naar wat jij echt verlangt. Wedden dat er geen euro voor nodig is?

Het draait niet om geld. Laat je dat dan ook niet wijs maken. Vertrouw op jezelf. Doe wat jij leuk vindt. Ben tevreden met wat je al hebt. En blijf lekker in beweging.