Het huishouden? Bah, dat is niet aan mij besteed. Toen ik het geld ervoor had, besteedde ik het meteen uit. Plezier halen uit het schoonmaken van het toilet? Dat maak je mij niet wijs.
Als ik gelukkig wil zijn, zal ik mijn tijd moeten besteden aan dingen die ik leuk vind. Die ik heel graag doe. Zoals lezen, schrijven, plannen maken, rapporten schrijven, advies geven. Dat soort dingen. En voor het meeste ervan krijg ik zelfs betaald. Waarom zou ik dan mijn kostbare tijd verspillen aan het huishouden?
Het is veel slimmer om mijn tijd te vullen met dingen waar ik goed in ben, die ik doe met plezier en waar ik geld mee kan verdienen. Zo kan ik dromen waarmaken, terwijl mijn hulp het toilet schoonmaakt.
Al bijna twee jaar maak ik mijn eigen toilet weer schoon. En de rest van het huis ook. Het is niet meer zo brandschoon als eerst. Soms irriteer ik me daar aan. De meeste tijd vind ik het overigens prima. En als de irritatie te hoog oploopt, pak ik een emmer water en een poetsdoek en ga ik aan de slag.
En dan komt het. Ik heb er geen zin in. Ik ga klagen waarom ik dit moet doen. Maar als ik eenmaal aan de slag ben, vind ik het fijn om bezig te zijn. Om resultaat te zien van mijn werk. Om lichamelijke arbeid te verzetten. Om in beweging te zijn. Om mijn handen te laten wapperen. En als ik dan op de bank plof met een boek, kijk ik tevreden rond in mijn huis. Het is weer schoon. Voor nu tenminste.
Ik merk dat mijn blik verschoven is van groot en meeslepend naar dichtbij en alledaags. Groot en meeslepend gaat altijd over ver weg. In de toekomst of op een andere plek. Het gaat over wat er nog moet komen. Over wensen, verlangens en dromen. Het leven van alledag is dichtbij. Is misschien klein, maar ook behapbaar. Is in het hier en nu. Is direct onder je ogen. Is imperfect en rauw. Het is niet maakbaar, het is zoals het is.
Het lijkt erop alsof betekenis zit in het vervullen van grote dromen, maar betekenis zit juist in het alledaagse. In het gewone leven. In wat nu op je pad komt. En het is niet altijd mooi en verre van perfect. Maar om daar de schoonheid van te ervaren geeft een diepe betekenis.
Het aanvaarden van het alledaagse, betekent aangaan waar je tegen aanloopt. Hetgeen je frustreert voelen in je lijf. Luisteren naar wat het te vertellen heeft. Het niet wegdrukken en vluchten in grote dromen. Door het aanvaarden van het alledaagse, maak je juist grote dromen waar. Je leert om kleine belemmeringen stap voor stap te doorzien en weg te nemen. En als je alle kleine belemmeringen hebt weggenomen, dan heb je ook die grote weggehaald. Dan is de weg vrij. Die weg naar grote dromen die ooit zo ver weg leken. Want dan maken die dromen van ooit, onderdeel uit van het alledaagse.
Kwalisite