Ooit dacht ik dat ik bepaalde diploma’s moest hebben om te kunnen doen wat ik graag wilde doen. Daarna dacht ik een of andere certificering nodig te hebben om serieus genomen te worden.
En soms denk ik dat nog steeds.
Dan heb ik behoefte aan een door een of andere instantie goedgekeurd hokje. Dan kan ik daar lekker veilig in gaan zitten en is het voor iedereen duidelijk hoe dat hokje er uit ziet en wat ik daar doe.
Maar de crux is. Het past totaal niet bij me.
Ik ben eigenlijk best recalcitrant.
Ik doe dingen graag op mijn eigen manier. Ik heb helemaal geen zin om iets volgens het boekje te doen. Ik lees zelfs nooit een handleiding of gebruiksaanwijzing. Ik doe gewoon iets. En negen van de tien keer, lukt het dan ook zonder die handleiding of gebruiksaanwijzing.
Als ik weer de behoefte krijg om in een hokje te gaan zitten, weet ik dat het angst is. Angst voor afwijzing, voor afkeuring. De angst om niet aan de geldende norm te kunnen voldoen.
Zonder die angst is er vrijheid. De vrijheid om te doen wat ik wil, zonder ergens aan te hoeven voldoen. Zonder regels. Zonder certificaten. Zonder normen. Is dat niet heerlijk?
Kwalisite
Heerlijk herkenbaar!