Ik schreef eerder over stoppen met Facebook. Het blijft me bezig houden. Eerst dacht ik stoppen lukt niet uit angst. En toch is er iets in mij dat niet wil stoppen.
Vandaag scheen er licht op de zaak.
Ik wil niet stoppen met Facebook. Ik wil stoppen met wat ik denk te moeten doen op Facebook.
Wat denk ik dan?
Dat ik mezelf moet verkopen.
Dat ik mijn boek telkens onder de aandacht moet brengen.
Dat ik dingen moet zeggen die anderen leuk vinden.
Dat ik hele, mooie en goede foto’s moet maken.
Er is meer.
Ik irriteer me ook op Facebook. Ik irriteer me aan al die challenges, webinars, gratis ebooks, etc. Ik irriteer me omdat ze mij het gevoel geven dat ik nog niet genoeg weet. Ze geven mij het gevoel dat ik niet goed genoeg ben.
En daar wil ik mee stoppen. Met mezelf dat gevoel geven. Mezelf als slachtoffer zien en de ander als dader.
Ik kan twee dingen doen. Ik kan stoppen met Facebook zodat ik niet meer geconfronteerd wordt met het gevoel niet goed genoeg te zijn. Of ik kan Facebook invullen op mijn eigen manier.
Ik mag delen op Facebook wat mij beweegt. En dat is het echte verhaal. Dat is het altijd geweest. Maar soms ben ik bang om het echte verhaal naar buiten te brengen. Dan gooi ik er liever een mooie sluier omheen. En dat is wat mij irriteert. Ik doe het zelf ook.
Ik stop niet met Facebook. Ik stop ook niet met Instagram. Ik ben bereid het echte verhaal te vertellen. Ik ga de confrontatie met mezelf aan.
Kwalisite