Het lijkt er op dat er steeds enge dingen op mijn pad komen. Dingen die mijn keel dichtknijpen, die drukken op mijn borst. Dingen die mij benauwen.
Natuurlijk ren ik het liefste heel hard weg of nog beter graaf ik een gat in de grond om me daar te verstoppen. Alhoewel dat wel een beetje koud is. Een vlucht naar een zonnig oord is misschien een beter idee.
Wat zou het me opleveren als ik zou vluchten? Ik zou even opluchting voelen, ik zou gered zijn van de angstige situatie. Maar vervolgens zou ik spijt krijgen.
Ik houd namelijk wel van nieuwe dingen ontdekken, in contact komen met mensen en vertellen wat mij inspireert. Ik vind het alleen fijner om dat veilig achter mijn laptop te doen. Zo hoef ik niemand echt onder ogen te komen. Zo blijf ik een beetje onzichtbaar, achter de schermen.
Dit keer vlucht ik niet. Ik heb genoeg zonnige oorden gezien de afgelopen tijd. Ik ga het gewoon doen. Mijn angst omarmen en meenemen naar al die spannende nieuwe dingen. Weet je, we doen het gewoon samen. Mijn angst en ik.