Vandaag fluiten de vogels. De zon schijnt en ik had zin om iets in de tuin te doen. Man en kinderen snoeien de lindes en ik heb alle takken van het gras gehaald en de beschermrand van de trampoline opnieuw vastgemaakt. Deze was bij ‘een code geel’ ergens onder een aanhanger beland.
De lente zit in de lucht. En een nieuwe begin is het zeker voor mij. Begin februari begonnen met de studie psychologie (lees hier meer daarover). Het is even wennen om weer zo intensief te leren, maar ik vind het wel heel leuk. Ik vertel er elke dag heel enthousiast over tijdens het avondeten. En ik zal er hier vast ook nog wel wat over gaan delen.
Iets meer dan een week geleden plaatste ik een oproep op LinkedIn en Facebook omdat ik op zoek ben naar werk voor 2 dagen. Ik had behoefte om buiten de deur te werken. Hoe fijn en prachtig het hier ook is, de hele week aan huis gekluisterd is niets voor mij. Ik miste ook mensen om me heen. Een andere wereld zeg maar. Er kwam iets heel leuks om mijn pad en dat ga ik nu vanaf april 2 dagen in de week doen. Ik vertel er binnenkort meer over.
Net maakte ik deze foto achter ons huis; braakliggend terrein. Het ziet er wellicht een beetje triest en kaal uit. Maar soms is het nodig om braakliggend terrein te hebben. In onze kwekerij om de grond te laten rusten en zichzelf weer te voeden voor nieuwe groeijaren. In ons leven wellicht om je te realiseren wat je wilt laten groeien. Daarvoor is eerst rust en nieuwe voeding nodig. Zodat je net als de bodem weer nieuwe energie opdoet die je kan investeren in groeikracht.
Laat de lente maar komen.
Kwalisite