Dit helpt bij een conflict

Ik ontwijk conflicten. Als ik ruzie heb met mijn partner kan ik pas gaan slapen als het is uitgesproken. Als hij boos de deur uit wil lopen, ga ik aan zijn benen hangen. ‘Nooit met ruzie de deur uitgaan, je weet nooit of je elkaar daarna nog ziet,’ ik hoor het mijn moeder zeggen.

Mijn strategie om conflicten op te lossen, is heel simpel: ik geef toe. Ik geef de ander gelijk en ik wil mezelf ook nog verontschuldigen als dat de woede wegneemt bij de ander. Om niet in een conflict te komen, slik ik vaak mijn woorden in. Zeg ik niet wat ik werkelijk vind of ik ontvlucht de situatie waardoor het niet tot een confrontatie en conflict komt.

Het mag duidelijk zijn dat dit geen goede strategieën zijn. Tenminste niet voor een volwassen vrouw. Als je ruzie hebt met iemand, dan voel je die woede natuurlijk wel. Dan kun je wel snel toegeven, maar daarmee is de woede slechts tijdelijk weg. De woede gaat dan ondergronds en sluimert terwijl het dagelijks leven doorgaat. En later tot een buiten proportionele uitbarsting kan leiden. Waar je vervolgens weer sorry voor zegt en de woede gaat weer ondergronds.

Ik heb geleerd om mijn woede niet meer ondergronds te laten gaan. En in plaats van een boksbal, heb ik een notitieboek gekocht. Ik schrijf alle woede van mij af. Ik hoef mezelf niet te censureren, dus ik mag woorden gebruiken die ik niet eens over mijn lippen krijg. Dat lucht op en zorgt ervoor dat de emotionele lading in een conflict eraf is. Dat helpt weer om beter je gevoelens te verwoorden. Zodat ik een gesprek aan ga en niet kies voor vluchten of vechten.

Met je partner is een gesprek vaak mogelijk, je bent beiden bereid om elkaar echt te zien. Met mensen die verder van je afstaan, is het wellicht niet altijd mogelijk. Dan heb je echt je best gedaan om jouw standpunt helder te verwoorden, om begrip te tonen voor de ander en heb je je kwetsbaar opgesteld. Dan nog blijft er een conflict. Jouw idee verschilt zo van het idee van de ander dat er geen overlap is, geen gezamenlijke grond. En dan?

Ik heb heel lang de overtuiging gehad dat elk conflict op te lossen valt. Meestal gaf ik dan mezelf de schuld: ik heb niet goed genoeg mijn best gedaan. Ik bleef dan verschillende dingen proberen zonder resultaat. Hoe graag ik ook wilde, ik ben niet in staat een ander te veranderen. Ik ben niet in staat om problemen van anderen op te lossen. Dat was wel even slikken. Want rationeel weet ik dit natuurlijk best, maar ik had het nog nooit eerder zo ervaren. Een gevoeld inzicht, las ik ergens. Dat was het precies.

Ik wist nu dat niet elk conflict wordt opgelost, zelfs niet als ik heel erg mijn best doe. Dan nog blijven conflicten bestaan. Wat mij hierin heeft geholpen is om een brief te schrijven aan degene met wie ik een conflict heb. Alles van me afschrijven, alles wat ik wil zeggen eruit laten. De brief mag daarna worden verscheurd of verbrand.

Het conflict heeft een plek gekregen en belast je niet langer meer.