Wat dient mij niet meer?

Wat wil ik vrijgeven?
Wat dient mij niet meer?

Het dient mij niet meer om mezelf in een bepaalde richting te forceren.
Om te bedenken welke stappen ik moet nemen.
Om de stappen te nemen die anderen voor mij hebben bedacht.
Het dient mij niet meer om daar met woede op te reageren.
Om die weerstand te voeden als mensen een goed advies voor me hebben.
Ik laat mijn weerstand voor goedbedoelde adviezen los.
De weerstand mag verdwijnen.
De weerstand dient mij niet meer.
Ik mag het kanaal helemaal open zetten.
Ik mag alle ruis naar de aarde laten gaan om nieuw leven te laten ontstaan.
Ik geef mij over aan wat vanbinnen komt.
Ik mag de weerstand loslaten.
Ik mag naar goede adviezen luisteren, maar ik hoef er niet op te reageren met boosheid en irritatie.
Ik mag me verwonderen.
Ik mag zien wat diegene mij echt probeert te vertellen.
Niemand wil mij duwen in een bepaalde richting.
De enige die dat doet ben ik.
Ik dwing mezelf een pad te lopen wat een ander voorschrijft omdat ik denk dat het dan goed is. En niet alleen goed.
Ik denk dat dat de enige manier is om succes te hebben.
En met succes bedoel ik geld verdienen. Status en erkenning.
En ik wil wel geld verdienen en ergens wil ik ook status en erkenning, maar dat is niet mijn diepste verlangen.
Mijn diepste verlangen is vrij zijn. Vrij om te zijn wie ik ben. Om te doen waar ik plezier in heb. Om mijn eigen pad te volgen.
En misschien wel een pad te creëren.
Ik houd van onontgonnen terrein.
Ik houd van lopen door het lange gras.
Ik houd van springen over de sloot.
Ik heb geen geasfalteerd pad nodig.
Ik vind mijn weg toch wel.