De pijn van het vrouw zijn

In mijn werk voelde ik mij altijd beter op mijn gemak bij mannen dan bij vrouwen. Met mannen werken was het makkelijk, ongecompliceerd en ik wist waar ik aan toe was. Net zoals ik vroeger als kind bij mijn vader ervaarde. Als ik een onvoldoende had, vertelde ik het aan hem. Voor mijn moeder hield ik de onvoldoende het liefste verborgen.

Toen ik het verlangen volgde om mijn persoonlijke verhaal op te schrijven en uit te brengen in een boek, was er een diepgewortelde pijn in mijzelf aan het licht gekomen. De pijn van het vrouw zijn. In mijn roman Moederwond gaat het over de relatie moeder en dochter. En alle generaties daarvoor die deze pijn ook hadden ervaren.

Toen ik hierover schreef, wist ik dat het klopte. Alles viel op zijn plek. Doordat ik was afgereisd naar de wildernis, ontdekte ik dat ik niet bang hoefde te zijn. Dat ik sterk genoeg was om de wildernis te overleven, sterker nog dat het misschien wel mijn thuis was. Dat had de plek was waar ik het ongetemde, wilde deel in mezelf ontdekte. De essentie van het vrouw zijn.

Ik zag het weinig in verhalen om me heen. Ze waren er wel, zoals het boek Ongetemd Leven van Glennon Doyle of het boek Wild van Cheryl Strayed. Maar niet in die mate als er verhalen over mannen waren. En dan heb ik het over het mannelijke en niet specifiek man-zijn.

Toen ik las over hét storytellingformat op basis van onderzoek van Joseph Campbell, wist ik waarom.

Joseph Campbell heeft talloze mythen en sagen bestudeerd. Daaruit is een ‘verhalenformat’ gekomen: de reis van de held. Een archetypische reis die de held maakt in 12 stappen. De held is mannelijk. Dat wil zeggen dat het mannelijkheid vertegenwoordigt.

Deze verhalen gaan over strijd, succes, sterk zijn en over een beloning krijgen. Later ontdekte ik dat er ook een format is voor de archetypische reis van de vrouw.

Toen ik mijn roman schreef wist ik niets van deze archetypische reis af, toch maakte ik wel zo’n reis.

Een patroon dat veel vrouwen herkennen. En er is wel aandacht voor dit patroon voor vrouwen, maar nauwelijks in verhalen. Dat wordt er vanzelfsprekend teruggepakt op het verhalenformat van Joseph Campbell: de reis van de held. En daarbij mis je het vrouwelijke.

Ik heb de verschillen op een rijtje gezet in deze pdf

Het is tijd dat er meer aandacht is voor het vrouwelijke in verhalen. Dat de verhalen over innerlijke reizen, vaker worden verteld. In boeken, maar zeker ook in het ondernemerschap. Voor vrouwen, maar zeker ook voor mannen. Voor onze dochters, maar zeker ook voor onze zonen.