Er komt een bericht op Facebook voorbij dat je aandacht trekt. Je gaat het lezen. Het eerst wat je denk is ‘herkenbaar’. En dan komt het. Deze persoon heeft het allemaal al een keer meegemaakt en een oplossing gevonden.
Je bent sceptisch. Toch wint je nieuwsgierigheid het van je gezonde verstand. Je vult je naam en e-mailadres in en je krijgt iets in je mailbox. Iets life changing. Je bekijkt de video of leest het ebook. Je raakt er steeds meer van overtuigd dat deze persoon jou kan helpen. Dat degene jou helpt aan een droombaan, aan een succesvol bedrijf of een gelukkig gezinsleven. Aan een leven waarin al jouw wensen uitkomen.
Een paar weken later denk je waarschijnlijk dat de training of dienst – na het volgen van een webinar – de enige redding is. Je schrijf je in. Je doet het gewoon. Dit is je kans en die mag je niet laten schieten. Je volgt de training. Je hebt er echt wel wat van geleerd. En ja, je hebt ook nieuwe mensen ontmoet. Maar om het nu life changing te noemen? Je gaat aan jezelf twijfelen want al die anderen zijn razend enthousiast en succesvol. Het lijkt alsof jij de enige bent die geen grote verandering doormaakt.
En dan scroll je weer langs de tijdlijn van Facebook. Er is een bericht dat je aandacht trekt. Je overtuigt jezelf; ‘Dit keer is het anders’. En we weten allemaal dat het niet anders zal zijn. Je weet ook best wat je wel moet doen. Diep van binnen weet je het. Maar het is zo moeilijk. Je wilt vluchten. Geloven in een wonderplan. In een life changing programma. Het is toch veel makkelijker als stappen worden voorgekauwd. Dan volg je die gewoon. Maar er zit maar een ding op. Je weet het best en toch zeg ik het: Je eigen shit opruimen.
Je hebt geen goeroe nodig. Het enige wat je hoeft te doen is toelaten wat je voelt. En het is donker, misschien is het er wel zwart. Shit is vies. Je kan er niet meer van maken. Of misschien toch wel? Van Floor heb ik geleerd dat shit ook mest is. Mest voor de grond. Voeding voor de aarde. Zodat er weer dingen kunnen gaan bloeien.
Kwalisite