De druk om zichtbaar te zijn

Mijn voeten in het zand. Mijn ogen op de zee gericht. De wind die een lok haar voor mijn gezicht blaast. Ik zit op het strand. De zon schijnt. Ik hoef nergens heen. Ik hoef niemand iets te laten zien. Ik val gewoon samen met mijn omgeving. Alsof het normaal is. Misschien is het normaal, alleen niet voor mij ????.

Tijdens mijn vakantie van 1 week in Zeeland. Waar de zon wel scheen, maar de temperatuur nauwelijks boven de 20 graden uitkwam ervaarde ik dit. Toen ik afgelopen weekend aan de komende werkweek dacht, voelde ik weer even de druk. Toen nam ik een besluit.

Het hoeft niet meer, want ik wil het niet meer.

Ik wil niet constant die druk op mijn schouders voelen van zichtbaar moeten zijn. Het afgelopen jaar heb ik heel goed ervaren wat ik wel wil in mijn bedrijf en wat ik niet wil. En heb ik er ook steeds vaker voor durven kiezen. En dat gaat allemaal niet in een keer. Het mag nog veel meer. En de druk om constant zichtbaar te zijn op social media is er een van.

Ik vroeg mezelf af wat zou ik doen als ik geen bedrijf meer had. Als ik niet zichtbaar ‘moet’ zijn. Hoe zou dat zijn? Wat zou ik dan ervaren? Waar ben ik dan wel zichtbaar mee en waarmee niet?

Wat voor mij altijd overblijft is schrijven. Niet alleen voor mezelf, ook voor de ander. Ik heb de behoefte om al schrijvende uitdrukking te geven aan mezelf. Wat er ook overblijft is dat ik mijn overpeinzingen en verwonderingen wil delen. Niet omdat ik denk dat ik dat moet doen om te werken aan mijn ‘expertstatus’ of wat dan ook. Maar omdat ik voel dat ik iets wil delen.

Ik wist al dat dit het beste voor mij werkte, maar ik werd toch nog met enige regelmaat meegesleurd door mijn overtuigingen dat het op die manier niet gaat werken. Dat je zo nooit een succesvol bedrijf kan hebben. Er waren twee kampen in mijn hoofd. Of je gaat voor de ton omzet en je wordt een echte salestijger. Of je blijft calimero en gooit er af en toe een aanbod in zodat de schoorsteen blijft roken.

Ik koos vaak voor het laatste. Alsof er maar twee opties zijn in het leven. Alsof er maar een juiste manier is om een bedrijf te runnen. Ik had het dan altijd weer nodig om een hele andere manier te zien.

Zo las ik in de vakantie een boek (de camino) van een schrijfster die tevens B&B eigenaar is en directeur van een bedrijf. En een vrouw die van New York naar het Engelse platteland verhuisde daar een boek over schreef, af en toe werkt als consultant en aan de slag is op de boerderij.

Het werd me duidelijk dat er meer kleuren zijn. Dat ik mijn eigen pallet mag samenstellen. Dat ik best weet welke kleuren ik mooi vind en wat ik graag doe. Dat de druk om zichtbaar te zijn vooral veroorzaakt wordt door het beeld dat ik erbij heb.

Dat beeld wordt bepaald door de ‘succesvolle vrouwelijke ondernemers’ uit de social media bubbel waar ik in zit. Dat krijg ik steeds te zien. In de spotlight staan, professionele foto’s van jezelf laten maken, een business boek schrijven, op een podium voor volle zalen staan, de media opzoeken. Dat veroorzaakt de druk omdat het lijkt alsof dat de enige optie is.

Nu zit ik hier in mijn nieuwe huis, op mijn werkplek met aan de voorkant uitzicht op het mais. Aan de zijkant kijk ik naar een grote eik. Ik zit achter mijn computer en schrijf deze nieuwsbrief voor jou. Het eenvoudige, simpele leven binnen handbereik. Ik ben precies op de plek waar ik wil zijn.

​Er zijn altijd meer opties en andere wegen. Zo wil ik je graag kennis laten maken met mijn nieuwe gratis sales schrijftraining die start op 21 september. Inschrijven kan hier.