Je leest de tekst op je laptopscherm. Een zucht, een onzichtbare hand op je keel. Het idee dat je dit naar buiten brengt, voelt beklemmend.
Jouw partner leest jouw blog, terwijl jij er naast zit op de bank. Onderzoekend kijk je hem aan. Dan zegt hij ineens: ‘weet je, het is wel heel persoonlijk wat jij schrijft.’
Je voelt een knoop in je maag. Er zit een verhaal in je dat eruit wil. En het enige wat je op papier krijgt is de afgevlakte versie. De woorden die je werkelijk wilt schrijven, slik je in.
Ooit googelde je naar een schrijftraining. Wat bleek? Eerst een boekwerk met informatie lezen voordat je begint. Je bent afgehaakt.
Jouw persoonlijk verhaal is zo groot, zo veel. Het duizelt je.
Waar begin je?