Blogberichten via nieuwsbrief Labyrint
Vanaf heden zal ik alleen nog maar schrijven in mijn maandelijkse nieuwsbrief Labyrint. Abonneren is gratis en kan hier: https://gwynethleermakers.substack.com/.
Schrijven is voor mij altijd een uitlaatklep geweest en zal dat ook blijven. Lange tijd heb ik deze blog en social media gebruikt als een soort van dagboek. Ik merk dat ik nu minder behoefte heb om op die manier te schrijven. En als het een verdwijnt komt er iets anders voor terug. Toen ik startte met mijn nieuwsbrief Labyrint was dat ontstaan vanuit de behoefte om wat langere, meer inhoudelijke teksten te schrijven. Niet de vluchtigheid van een social media bericht en niet zo uitgebreid als een boek. Iets er tussenin.
Begin van dit jaar ben ik begonnen met een studie psychologie en ik ben twee dagen gaan werken. Dat heeft me allebei erg goed gedaan en wellicht mede daardoor heb ik geen behoefte meer om dagelijkse berichten te delen op social media. Ik merk ook dat ik het fijner vind om een boek te lezen of een nieuwsbrief dan constant te scrollen op social media, de uren voorbij zien vliegen en eigenlijk niet eens weten wat ik daar heb gedaan.
De eerst volgende editie van Labyrint komt in juli. Ik vertel daarin hoe het schrijven van je levensverhaal je kan helpen bij het vinden van betekenis. Je kan er daarna ook zelf mee aan de slag. Wellicht leuk om in de zomervakantie te doen. Terugkijken op je leven, tot waar je bent gekomen en mijmeren over wat je gaat doen met het deel dat nog voor je ligt.
Wat trouwens ook heerlijk is, is dat mijn nieuwsbrief geen marketingmiddel meer is. Ik heb niets meer te verkopen, alleen maar wat te vertellen. Abonneren kan hier.
Een nieuw begin, een nieuw verhaal.
Toen ik afgelopen vrijdag voor het eerst zonder winterjas buiten liep, voelde ik het: lente. Een ontspanning ging door mijn lijf. Even geen regen, gewoon behaaglijk warm. Comfortabel. Eindelijk weer een keer.
Een nieuw begin is ook afscheid nemen. Afscheid van mijn schoonvader die in maart is overleden. Afscheid van het altijd vanuit huis werken en daardoor altijd tijd hebben.
Wij mensen proberen altijd een verhaal over ons leven te vormen. Dat doen we om grip te krijgen. Om orde te scheppen in de chaos die ons leven soms is. Het verhaal biedt houvast en geeft betekenis aan hetgeen we doen. Het maakt dat we in de ochtend zin hebben om te dag te beginnen en al die dagen daarna.
Zo moest ik mijn verhaal ook opnieuw vormgeven. Zo had ik altijd veel waarde gehecht aan prestaties. En toen het me niet lukte om te presteren, keerde ik het de rug toe. Zag ik in dat het soms echt belangrijker was om mee te doen dan om te winnen. Zag ik dat presteren ook maar relatief is. Om vervolgens weer te beseffen dat ik van presteren houd. Het gevoel kwam weer terug toen mijn dochter goed bleek te kunnen schaatsen. Ik zag haar gedrevenheid, haar wil om te winnen en het plezier dat ze daarin had. Precies dat heeft presteren mij ook altijd gebracht. En ik houd ervan, in sport en in mijn werk. Ik weet nu dat presteren en plezier samen kunnen gaan.
Een ander punt waarop ik mijn verhaal mocht aanpassen, ging over mijn rol als moeder. Ik was altijd degene die het beste wist wat mijn kinderen nodig hadden. Dus ik bepaalde alles en deed alles. Ik liet weinig tot geen ruimte over voor mijn man en klaagde vervolgens dat hij niets deed of het niet goed deed (lees: volgens mijn regels). Omdat ik deze moederrol ook als beklemmend ervaarde, leerde ik wat meer los te laten waardoor er ruimte ontstond. Voor mijn man, voor mijn kinderen, maar ook voor mezelf. Zo ontstond ruimte voor mijn wensen, zoals weer studeren.
Ik houd van werken. Ergens wist ik het ook wel. Ik heb altijd graag gewerkt. Ik vind het fijn om samen met anderen voor hetzelfde doel bezig te zijn. Ik houd van steeds verbeteren. En ook van het gewoon lekker bezig zijn. Zo voed ik mijn nieuwsgierigheid en mijn behoefte aan uitdaging. Ik doe nu veel meer in de week en heb meer energie. Van de juiste dingen doen krijg je juist energie.
Ik had alle tijd en nooit tijd. Alles liep door elkaar; werk, kinderen, huishouden, schrijven, sporten, sociale activiteiten. Alles kon altijd en daardoor ook weer nooit. Onverwachts bezoek kwam nooit uit, want dan was ik net van plan om iets te gaan doen. Dat kon ook wel later, dus weer koffie drinken met het bezoek. Nu heb ik een vollere week, maar ook duidelijke vrije dagen. Dat maakt dat ik echt geniet van de vrije dag en dan iets leuks kan doen zonder me steeds opgejaagd te voelen.
Een nieuw begin, een nieuw verhaal. Dit heb ik eruit meegenomen:|
- Presteren en plezier kunnen samen gaan.
- Als je loslaat, ontstaat er ruimte voor jezelf en voor anderen.
- Van de juiste dingen doen krijg je juist energie.
- Alle dagen vrij, is nooit vrij.
Wat ik weet over storytelling – hoofd en hart samenwerken (deel 5)
Door het delen van persoonlijke verhalen, geef je mensen een kans jou te leren kennen. Je geeft ze een kans zichzelf te herkennen in jouw verhalen. Mensen kopen van mensen die ze kennen, leuk vinden en vertrouwen. Verhalen bieden door gelegenheid toe.
Betekent dit nu dat je alleen nog maar persoonlijke verhalen deelt? In het ene vakgebied ligt het wellicht meer voor de hand dan in het andere. Kies een mix die past bij wie jij bent. Stel je bent financieel adviseur, dan is het delen van verhalen wellicht onbekend voor je. Je bent gewend om vooral informatie te delen: feiten. Als je de feiten
combineert in een verhaal worden ze beter onthouden. Jouw persoonlijke verhalen laten zien wat jouw drijfveren
zijn, waardoor mensen eerder bij jou aanhaken dan bij iemand die uitsluitend de feiten presenteert. Dat laatste kan
iedereen en maakt dus dat je veel concurrentie hebt. Wat er dan gebeurt is dat er wordt geconcurreerd op prijs.
Het storytelling format dat zit in je hoofd. En dat kan iedereen toepassen. De sleutel is jouw hart. Wat er toe doet is de moed om echte verhalen te delen. Ze serieus te nemen. Ze bij te schaven. Ze in het format te gieten. En ze de wereld in te brengen. Jouw hart openen en de verhalen die er verborgen liggen te delen, dat kun je trainen.
Dat doe je door vaker te schrijven vanuit je hart, gewoon voor jezelf. Zo sta je stil bij je gevoelswereld en heb je ruimte om negatieve emoties te ontladen. Een volgende stap is dat je merkt dat je een drang hebt tot het vertellen of schrijven van verhalen. Denk dan eens na over het format. Hoe kan je er een goed verhaal van maken zodat je ook je punt kan maken. Oefen en speel ermee. Heb plezier!
Deel 1 wat ik weet over storytelling – de sweet spot
Deel 2 wat ik weet over storytelling – schrijven vanuit je hart
Deel 3 wat ik weet over storytelling – de kracht van jouw ervaring
Deel 4 wat ik weet over storytelling – de opbouw van een verhaal
Wat ik weet over storytelling – de opbouw van een verhaal (deel 4)
Elk verhaal verloopt volgens een vaststaande structuur, het volgt een patroon. Joseph Campbell heeft hier onderzoek naar gedaan en boeken overgeschreven. Hij heeft talloze mythen, sagen en sprookjes geanalyseerd. Hij heeft ontdekt dat een verhaal altijd volgens 12 stappen verloopt, deze stappen zijn op te delen in een drie-deling. Hier hanteer ik de indeling van drie. Als je googled op Joseph Campbell en de reis van de held (of hero’s journey) vind je de uitgebreidere stappen.
Het is belangrijk om te beseffen dat het niet het storytelling format zelf is dat een goed verhaal maakt. Daarmee bedoel ik dat mensen elkaar al verhalen vertelden voordat het format er was. Verhalen vertellen zit in het DNA van mensen. Ze kunnen het van nature goed. Jij dus ook. Het format is achteraf gezien. Het patroon is achteraf zichtbaar, maar werd ook al gevolgd toen het nog niet zichtbaar was. Onze verhalen zijn inhoudelijk verschillend, maar in essentie niet. Ze volgen allemaal bewust of onbewust deze stappen.
Stoytelling format
Stap 1: de oproep (beeld)
- Beginsituatie: de hoofdpersoon in zijn dagelijks leven.
- De roeping: er gebeurt iets waardoor de hoofdpersoon uit zijn comfortzone komt en voor een uitdaging staat.
- Accepteren van deze uitdaging.
Stap 2: de reis (emotie)
- De reis begint.
- Comfortabele wegen worden in eerste instantie bewandeld.
- Belemmeringen, problemen, hindernissen op de weg (angsten, schaduwkant).
- De hoofdpersoon ziet in wat écht nodig is om de uitdaging aan te gaan.
- De hoofdpersoon overwint zijn problemen en vindt zijn ‘schat’ (beloning, inzicht).
Stap 3: de terugkomst (punt)
- De hoofdpersoon brengt het geleerde in de praktijk, deelt zijn ‘schat’ met anderen.
- Er vindt een soort van verlossing plaats. De reis is teneinde.
Uitdaging
Schrijf een verhaal volgens dit format. Kies een verhaal dat als eerste in je opkomt. Een verhaal waarbij je duidelijk het begin en het einde voor ogen hebt. Schrijf het eerst helemaal op, zonder naar het format te kijken. Let ook niet op zinsopbouw, spelling, interpunctie. Schrijf het gewoon in een keer op. Als je klaar bent, dan lees je het hardop voor. Je hoort dan welke zinnen niet lopen en je ziet fouten staan. Verbeter deze.
Vervolgens pak je het format erbij en ga je jouw verhaal in dit format gieten. Onthoud dat de meesten te veel woorden
gebruiken om iets te zeggen. Schrappen, schrappen en schrappen is het advies. Als je het verhaal in het format hebt
gegoten, lees het dan nog een keer hardop voor. Pas nog aan waar het nog niet lekker loopt.
Deel 1 wat ik weet over storytelling – de sweet spot
Deel 2 wat ik weet over storytelling – schrijven vanuit je hart
Deel 3 wat ik weet over storytelling – de kracht van jouw ervaring
Wat ik weet over storytelling – de kracht van jouw ervaring (deel 3)
Als je oprecht jouw ervaring deelt, dan maak je daarmee verbinding. Het werkt alleen als je het doet vanuit zuivere intentie. Het werkt niet als een trucje. Als het niet oprecht is, dan merken mensen dat. En het zal ze afstoten. En je wilt juist het tegenovergestelde. Dus zit er maar een ding op: delen vanuit jouw ervaring met zuivere intentie.
Betekent dit dat je alles zomaar moet delen? Je hele ziel en zaligheid bloot moet geven? Dat betekent het niet. Jij kiest nog steeds zelf wat je wel en niet deelt, maar als je het deelt dan vertel je de waarheid en niet een gepolijste versie ervan. Als ik voel dat ik de gefilterde versie wil delen, dan deel ik het niet. Wellicht dat er dan een later moment komt of het wordt überhaupt nooit gedeeld.
Wat helpt is om te kijken naar mensen die jij inspirerend vindt, die jij volgt op social media, wiens berichten je altijd leest. Wat spreekt je aan in deze mensen? Welk gevoel roept hij/zij bij jou op? Is dat ook het gevoel dat jij wilt oproepen? Dat kun je ook, want je identificeert je met hen omdat er overeenkomsten zijn. Waarin zit de overeenkomst? En hoe kun je
daar gebruik van maken?
Uitdaging
Maak contact met het gevoel dat jouw voorbeeld jou geeft. Ga nu tien minuten schrijven. Zorg ervoor dat je niet wordt gestoord. En beantwoord al schrijvende deze vragen:
- Waar voel ik dit in mijn lijf?
- Wat houdt mij nu nog tegen?
- Wie zou ik zijn als ik vanuit dit gevoel deel?
- Wat deel ik dan?
- Welke verhalen mogen dan worden verteld?
Kijk nu naar wat je hebt geschreven. Kun je hier een blog van maken? Of een bericht voor social media?
gwynethleermakers.nl/storytelling-schrijven-vanuit-je-hart/(opent in een nieuwe tab)
Deel 1 wat ik weet over storytelling – de sweet spot
Deel 2 wat ik weet over storytelling – schrijven vanuit je hart
Wat ik weet over storytelling – schrijven vanuit je hart (deel 2)
Dit is het tweede deel in een aantal berichten over storytelling. Deel 1 vind je hier.
Als je wilt dat jouw verhalen verbinding van hart tot hart maken, zullen ze uit je hart moeten komen. Als je storytelling vanuit je hoofd benadert, ben je vooral bezig met het vertellen van een goed verhaal. Je richt je op de structuur, de juiste opbouw en correct schrijven. Je hebt dit ook nodig, maar niet in eerste instantie. Deze eenzijdige benadering levert je geen echte verhalen op. Het zijn verhalen die iedereen kan vertellen. Daarmee onderscheid jij je dus niet.
Waarmee dan wel? Met de verhalen die alleen jij kan vertellen. De verhalen vanuit je hart. In een boek van Debbie Ford las ik een verhaal over puzzelstukjes. Iedereen heeft zijn eigen unieke plek, jouw eigen puzzelstukje. Alle puzzelstukjes samen vormen het beeld. Je bent onderdeel van een groter geheel en jij hebt jouw unieke plek in dat grotere geheel.
Uitdaging
Stel je voor dat jij op jouw unieke plek, jouw eigen puzzelstukje, staat. Jij bent de enige die daar staat. Om jou heen staan allemaal andere mensen, ook op hun unieke plek. Iedereen is even belangrijk. Iedereen is van even waardevol.
- Pak pen en papier.
- Zorg ervoor dat je niet wordt gestoord.
- Zet je telefoon op stil.
- Zet de timer van je telefoon op tien minuten en zet deze nu aan.
- Schrijf op: ik sta op mijn unieke plek, wat wil ik uitspreken?
- Schrijf net zo lang door tot de timer af gaat.
- Blijf schrijven. Herhaal indien nodig de zin: ik sta op mijn unieke plek – wat wil ik uitspreken.
Als je van schrijven vanuit je hart een gewoonte maakt, dan ben je creatiever en heb je meer inspiratie.
Toen ik nog content schreef voor mijn bedrijf, gebruikte ik een notitieboekje waar ik al mijn hersenspinsels inschreef. Zo kon ik onder de douche staan en ineens een idee hebben, dan schreef ik het na het douchen in dat boekje. Daarnaast hield ik een document bij op mijn laptop waar in ik regelmatig schreef aan de hand van schrijfvragen (zoals hierboven) of waarin ik ongeremd schreef voor een bepaalde tijd. Op die manier is schrijven echt een gewoonte geworden.
Tegenwoordig gebruik ik nog steeds notitieboekjes voor mijn gedachten en ideeën. Documenten op de computer bijhouden, doe ik nog maar zelden. Meestal schrijf ik mijn blog meteen voor publicatie op mijn website. Inspiratie komt altijd in golven. Dus als ik veel inspiratie heb, schrijf ik een aantal berichten achter elkaar en plan die na elkaar in.
Wat ik weet over storytelling – de sweet spot (deel 1)
Na zo’n tien jaar maken en geven van (online) trainingen heb ik ontzettend veel informatie verzameld waar ik nu niets meer mee doe. Dat leek mij jammer, vandaar dat ik het hier op deze blog ga delen in aangepaste vorm.
Het eerste onderwerp waar ik graag wat meer over wil vertellen is storystelling. Ik heb jarenlang als marketeer gewerkt en storytelling was het ding om de aandacht van de consument te grijpen en vast te houden. Ik werd niet bepaald warm van het vertellen van verhalen op deze manier.
Het delen van een verhaal voelde voor mij vanuit marketingoogpunt vaak als nep of zelfs als misleiding. Nu ik geen marketeer meer ben en hier schrijf voor mijn eigen plezier, doe ik dat op een veel natuurlijkere manier en dat voelt veel prettiger.
Dat betekent natuurlijk niet dat je geen reclame voor jezelf mag maken. Of je nu een eigen bedrijf hebt of niet, jezelf op een bepaalde manier promoten hoort erbij. En verhalen vertellen is een mooie manier om verbinding te maken. Dan promoot je jezelf zonder dat je er bewust mee bezig bent.
Storytelling dus. Deze eerste blog gaat over de sweet spot.
De sweet spot is de overlap tussen: waar jij goed in bent, waar je passie voor hebt en waar mensen bereid zijn voor te betalen. Als je dat weet, heb je de basis voor succes.
Hoe is de sweet spot voor jou? Probeer eens door de ogen van een vreemde naar jouw eigen leven te kijken. Dan zie je
dingen die je voorheen nog niet zag. Wat je ook kan helpen is om iemand die dichtbij je staat hiernaar te vragen.
Uitdaging
Deel een verhaal over jouw sweet spot. Als je jouw sweet spot nog niet helder hebt, geen probleem. Door het schrijven krijg je helderheid. Schrijf het antwoord op deze vragen op.
- Wanneer zei iemand dat jij ergens goed in was wat jij zelf nog niet wist?
- Waar heb jij passie voor en hoe ontstond die passie?
- Waar word jij op dit moment voor betaald?
Dit gaat natuurlijk over storytelling, dus het verhaal mag ook naar buiten toe. Vertel het aan iemand, deel het op Instagram of in de pauze op je werk.
Ik kan natuurlijk niet achterblijven. Tijdens het werk op de kwekerij ben ik er achter gekomen dat ik snel in de gaten heb waar dingen nog niet helemaal gestroomlijnd lopen en hoe bepaalde processen kunnen worden vereenvoudigd. Ik kwam daarachter omdat het benoemd werd door anderen. Ik had het zelf niet in de gaten, maar vond wel een verklaring voor mijn ‘bemoeizucht’ bij andere werkgevers. En realiseerde me dat ik het ook ontzettend leuk vond om deze zaken bloot te leggen en samen met anderen te verbeteren.
Het is dus best leuk om met de sweet spot aan de slag te gaan. Wie weet wat je allemaal ontdekt. Veel plezier!
Wat is er allemaal gebeurd?
Het is pas maart en het voelt alsof ik er al een heel jaar op heb zitten. In de eerste maanden van dit jaar is er ontzettend veel gebeurd.
Mijn schoonvader overleed toch wel onverwacht en ook plotseling. Ik begon aan de opleiding psychologie, wat een langgekoesterde wens was. En ik vond een baan voor twee dagen in de week waar ik vanaf 1 april aan de slag ga.
Vaak lijkt het alsof ik weer helemaal iets nieuws ga doen. Ik had ook lang het idee dat ik mezelf daarvoor moest verontschuldigen. Dan ging ik me weer een tijd verdiepen in multipotentialisme. Een label wat past bij steeds nieuwe dingen willen doen. Vaak speelde ook een gebrek aan doorzettingsvermogen een rol. Ik snapte vaak ook niet waarom het me niet lukte er helemaal voor te gaan. Zo kende ik mezelf toch niet?
Zo stopte ik na drie jaar met het schaatsen op noren omdat ik angst bleef houden bij pootje over door de bocht. Eerst verweet ik mezelf dat ik geen doorzettingsvermogen had. Hoe vaker ik het zou doen, hoe minder de angst zou worden. Het ijs verruilde ik voor het water en pakte het zwemmen weer op. Het ging als vanzelf. Het kostte me geen enkele moeite om naar mijn wekelijkse training te gaan. Ineens had ik wel doorzettingsvermogen. Blijkbaar was ik al die tijd bezig met ‘de verkeerde’ sport. Nu schaatsen mijn kinderen en juich ik langs de kant.
Toen ik mijn toekomst ideeën deelde met een therapeute, zei ze: ‘Waarom doe je niet alles?’ Ik keek haar aan alsof het niet kon. Ze zei: ‘Het hoeft niet allemaal meteen, hè. Het mag een tien jaren plan zijn.’ Daar werd ik ontzettend blij van. Het klopte ook. Al mijn ideeën, paste bij elkaar Het was niet zo dat ik telkens helemaal een andere kant op ga en weer totaal iets nieuws ga doen. Wat overigens ook helemaal niet erg is, mocht dat wel zo zijn.
Stap voor stap worden de plannen werkelijkheid. Niets is voor altijd en onderweg mag je altijd bijsturen. Dat geeft mij in elk geval rust.
Vreugde en verdriet naast elkaar
Zaterdag 9 maart is mijn schoonvader overleden. Ik heb hem op een bijzondere manier mogen leren kennen. Want hij werkte altijd samen met mijn man op de kwekerij.
Laatst schreef ik een stuk over waar ik wel of niet over schrijf. (je leest het hier). Dit voelde voor mij als iets waar ik niet te uitgebreid over wil schrijven. Het voelt alsof alles wat ik erover schrijf, ik daarmee een deel het verhaal van een ander schrijf.
Waar ik wel graag iets over wil delen is over het bestaan van verdriet en vreugde naast elkaar. In tijden van verlies en rouw lijkt het alsof verdriet het enige is wat getoond mag worden of wat je mag voelen. Laat ik een voorbeeld noemen uit mijn jeugd. Toen ik 13 jaar was overleed mijn opa. Na de dienst en de begrafenis hadden we een samenzijn in een restaurant. Ineens kreeg ik een warm gevoel van alle mensen die daar waren en die het leven van mijn opa hadden herdacht. Ik dacht er toen aan dat ik het gezellig vond. En meteen toen die gedachte in me opkwam, voelde ik mezelf schuldig. Hoe kon ik het gezellig hebben terwijl mijn opa net overleden was? Ik moest verdriet hebben.
Nu weet ik dat vreugde en verdriet naast elkaar bestaan. Dat het niet is dat het verdriet verdwenen is als je toch even een vreugdemoment hebt. Zoals afgelopen dinsdag toen ik jarig was. Ik koffie ging drinken met een vriendin en door de bossen wandelden. Dat toen even de zon doorkwam en we de warmte ervan op ons gezicht voelde.
Waar schrijf je wel of niet over?
Sinds ik deze blog voor mijn plezier schrijf en het niet meer een zakelijk marketingmiddel is, haal ik meer plezier uit het schrijven. Dat wil niet zeggen dat de vraag: waar schrijf ik wel of niet over? niet meer relevant is.
Ik heb voor mezelf twee ‘regels’ als antwoord op deze vraag.
Regel 1: ik schrijf niet over andere mensen
Dat klinkt makkelijker dan het is en het wil ook niet zeggen dat ik nooit over andere mensen schrijf. Wat ik ermee bedoel is dat ik schrijf vanuit mijn eigen perspectief. Als ik over situaties schrijf waar anderen bij betrokken zijn (wat vaak zo is), dan schrijf ik over mijn gedachten, gevoelens en ervaringen. Over wat een situatie met mij heeft gedaan, wat ik ervan heb geleerd of wat mij frustreerde.
Regel 2: ik schrijf niet vanuit emotie
Ik schrijf wel over emoties, maar niet vanuit een emotie. Dat is een verschil. Op het moment ik ergens emotioneel over ben, boos, verdrietig, teleurgesteld, bang, dan schrijf ik hierover in mijn dagboek. Daarin kan ik vrij en ongecensureerd schrijven. Achteraf kan ik dan terugkijken op een gebeurtenis en er wel over schrijven. Dan is de emotionele lading er af. Ik doe dit omdat je vanuit je emotie nooit helder na kan denken. Denk maar eens aan alles wat je in een ruzie weleens hebt geroepen. Bovendien denk ik ook niet dat jij als lezer hier iets aan hebt. Dit heeft te maken met je kwetsbaar opstellen op het moment dat het kan. Dat is voor mij de kracht van kwetsbaarheid.
Toen ik nog schreef met zakelijk doel, was er vaak nog een derde regel: dit moet relevant zijn voor iets wat ik verkoop. Dat vond ik vaak lastig omdat mijn tekst daar vaak niet aan voldeed.
Tot zover mijn ‘regels’ voor het schrijven.
Kwalisite