Bewijsdrang

Altijd voor het hoogst haalbare gaan. Havo-advies krijgen en dan toch naar het VWO willen. Mijn diploma halen, al is het met de hakken over de sloot. Ook in de sport betekende zilver winnen, goud verliezen. Het resultaat was dat het nooit goed genoeg was. De lat ging met elke prestatie hoger liggen. Ik was nooit op mijn bestemming.

Deze bewijsdrang speelde mij ook in mijn bedrijf partte. Heel lang. Er was niet een moment waarop het ineens verdwenen was. Het was er altijd, weliswaar in steeds mindere mate.

Dit zorgde voor een constant aanwezige spanning. Niet een gezonde spanning die zorgt dat je alerter bent en helderder nadenkt. Een spanning die mij kon verlammen. Een spanning die zei: ‘Als het dan allemaal niet lukt, laat dan maar zitten.’

Een spanning die zorgde dat ik geen nieuw boek begon te schrijven omdat het eerste geen bestseller was, dus het boek was niet goed genoeg.
Een spanning die zorgde dat ik niet altijd mijn kennis durfde te delen, omdat ik ook maar wat deed en iedereen dat toch eigenlijk al lang wist.
Een spanning die zorgde dat ik moest voldoen aan een plaatje van een zakenvrouw die op iedereen afstapte en zichzelf constant in de spotlight wist te zetten.

De spanning hield mij tegen. Want als ik de lat maar hoog genoeg leg, dan lukt het mij niet om het te halen. Dan kan ik zeggen: ‘ik heb het tenminste geprobeerd en het is niet gelukt.’ Dan hoef ik de angst van falen niet te voelen.

Het is een tegenstrijdigheid. Aan de ene kant is er de bewijsdrang om te presteren, om erkend te worden, om mezelf waardevol te voelen. En aan de andere kant is er de spanning die ervoor zorgt dat het niet lukt.

Bewijsdrang komt van buiten. Het is ergens aan willen voldoen. Aan een beeld dat de maatschappij  voorschotelt. Een beeld dat vanuit jouw ouders is meegegeven toen je opgroeide. Een beeld dat door jouw persoonlijke ervaringen is gevormd.

Voldoen aan dat beeld geeft spanning. De spanning bewust voelen, laat je zien aan welk beeld je probeert te voldoen. Schrijf erover. Stel jezelf de vraag: als ik heel eerlijk ben naar mezelf, wat is er aan de hand? Begin te schrijven, laat je pen over het papier gaan. Het antwoord verschijnt vanzelf.

Ben ik nu vrij van spanning? Ben ik nu vrij van bewijsdrang? Dat zeker niet. Toch heb ik dingen geleerd. Ik voel nu veel meer vertrouwen in mijn werk dan 5 jaar geleden. Ik voel me veel meer op mijn gemak met de koers die ik nu vaar. Ik heb steeds kleine aanpassingen gedaan. Steeds gevoeld en afgestemd op wat mij van binnen uit drijft. Daar actie opgenomen.

Dat is niet gekomen door een ingeving of een magische gebeurtenis. Dat gebeurt telkens in kleine stapjes. En terugkijkend zie ik een grote sprong. Kleine stapjes helpen. Ze geven je steeds dat beetje meer vertrouwen dat je nodig hebt. En uiteindelijk hoef je niets meer te bewijzen aan niemand, ook niet aan jezelf.