Bang voor een burn-out? Lees dit.

‘Het is zo zwaar,’ fluistert een vriendin in mijn oor terwijl we in de bioscoop Sex and the City – the movie 2 kijken. Charlotte was net ingestort in Abu Dhabi. Bezweken onder het moederschap.

Wees gerust, ik ga het niet over de lasten van werk en moederschap hebben. Daar is genoeg over geschreven. Wij vrouwen zijn nu eenmaal perfectionisten. Wij leggen de lat te hoog. En vroeg of laat moeten we dat bekopen: met een burn-out of op z’n minst de dreiging ervan. Dat wordt ons verteld.

Nadat in april mijn boek uitkwam en ik mijn feestje had gevierd tijdens de boekexpositie, verviel ik weer even in een oud patroon: wie ben ik? En wat wil ik? Op een volgend niveau uiteraard.

De vragen bleven in essentie hetzelfde. Ben ik nu een schrijver? Moet ik nu een tweede boek gaan schrijven? Moet dat dan weer een roman zijn? Gadver, ik wilde überhaupt helemaal nooit een roman schrijven, het is me overkomen. En was ik dan iemand die de hele dag achter zijn computer zat te tikken in eenzaamheid. Het hele beeld dat ik van mezelf had gevormd, klopte niet.

Ik ging door met nieuwe dingen bedenken, maar op de een of andere manier kwam het niet uit de verf. Ik trad er niet echt mee naar buiten. Ik voelde me heel moe, lag vaak al om 21.30 uur op de bank te slapen. Ik had weinig energie. Ik liep twee keer in de week hard, maar deed altijd hetzelfde rondje.

Ik daagde mezelf niet uit. Ik begon een paar keer opnieuw met schrijven, maar vond niet de drang om door te gaan.

Ergens had ik het idee opgepikt dat ik na het schrijven van mijn boek ‘klaar’ zou zijn. En beetje bij beetje kwam het besef dat het nu pas begon.

Toen ik in 2013 voor mezelf begon, wilde ik een ander leven. Ik wilde werk waar ik echt voldoening uit haal, ik wilde mijn eigen tijd indelen, vrijheid ervaren. En het schrijven had mij die voldoening gegeven, ik had intense vreugde gevoeld. En nu was het weg.

Ik maakte mezelf wijs dat ik koos voor een eenvoudig leven. Het hoeft voor mij niet zo nodig groots en meeslepend te zijn. Laat mij maar gewoon hier in mijn dorp zitten, leuke dingen met mijn kinderen doen, zorgen voor het gezin en een beetje schrijven. Even leek het een ideaal leven. Waarom was ik dan niet blij? Waar was die intense vreugde gebleven? Ik kon er niet meer bij.

Ik dacht ruimte nodig te hebben. Tijd voor mezelf. Ik vulde mijn dagen met schrijven, lezen en wandelen. En ik werd steeds meer moe. Mijn energie ging steeds verder omlaag.

Op een avond zat ik op de bank. Ik dacht terug aan mijn werk bij een zwemkledingfabrikant.
‘Weet je nog dat ik bij dat zwemkledingbedrijf werkte en dat ik er na 8 maanden al weer weg was?’ zei ik tegen mijn man. Hij knikte.
‘Waarom eigenlijk? Ik had het daar prima voor elkaar. Ik zat tussen de bikini’s, werkte internationaal, had een enorme vrijheid. Zou toch eigenlijk heel leuk moeten zijn? ’ zei ik.
‘Ja, dat weet ik nog wel. Jij verveelde je daar gewoon. Net als nu.’
Een klets koud water in mijn gezicht (dat betekent dat hij gelijk had).

Ik had het niet te druk ‘met de kinderen’.  Ik zat helemaal niet tegen overspannenheid, burn-out of wat dan ook aan. Ik was verre van opgebrand. Ik stond niet eens in brand. Dat was het. Ik had een bore-out.

Een bore-out?

Daar hoor je toch nooit iemand over?
Wij leven toch in een prestatiemaatschappij waar iedereen altijd moe en overwerkt is. Ik dus niet. Ik verveelde me.

En ik weet zeker dat ik niet de enige ben. En natuurlijk heb je het druk. Dat weten we nu wel. Maar druk bezig zijn, is iets anders dan uitgedaagd worden en voldoening ervaren.

Ik heb helemaal geen zin om de hele woensdagmiddag of welke middag dan ook vriendjes van mijn kinderen te vermaken. Ik wil het liefste dat ze buiten spelen, zodat ik kan spelen achter mijn computer.  Ik wil het liefste de hele week werken.

Het uitspreken daarvan, zorgde dat ik mezelf als ondernemer ging zien. En niet als moeder met een hobbybedrijfje erbij.  Ik voelde weer vuur. En kreeg meer energie dan ooit tevoren.

Ik wil de effecten van een burn-out niet bagatelliseren. Ik deel mijn verhaal zodat je ziet dat er ook een andere mogelijkheid is. Het kan zijn dat je je verveelt. Meer rust en ruimte is niet altijd een goed advies.