Wat als je geen passie hebt?

Doen wat je leuk vindt, je passie volgen, je droom leven, je hart volgen. Je kan er echt niet om heen. Het is overal en iedereen doet het. Maar wat als je geen passie hebt? Als je iedereen hoort over je hart volgen, maar jij weet niet eens waar je warm of koud van wordt?

Overschatting

Het lijkt tegenwoordig wel of je een passie moet hebben. En als je er niet je werk van hebt gemaakt, dan moet je op z’n minst een gepassioneerd hobbyist zijn. Waarom eigenlijk? Is het niet allemaal erg overtrokken? Nog niet zo heel lang geleden was ik me helemaal niet bewust van mijn passie. Ik wist dat ik het leuk vond om te schrijven, maar het was zo vanzelfsprekend dat ik het geen passie zou noemen. Het was gewoon iets wat ik altijd deed. En terwijl ik bleef schrijven, bleef ik zoeken naar mijn passie. Want dat moest toch op z’n minst iets groots en meeslepends zijn. Dat is het dus niet. Het is een overschatting van het woord. Van Dale noemt het hartstochtelijke liefhebberij. Iets wat je doet vanuit liefde, gewoon omdat je het zo leuk vindt. Dat is alles. Niets meer, niets minder.

Stop met zoeken

Ik kan je aanraden om een energiedagboek bij te gaan houden. Opschrijven van welke dagelijkse activiteiten je wel energie krijgt en van welke niet. Maar dat doe ik niet. Misschien werkt het voor je, misschien ook niet. Wat het in elk geval met je doet is dat je blijft zoeken. Je probeert een passie te ontdekken door erover te denken. Ik geloof niet dat het zo werkt. In plaats daarvan kun je beter besluiten om te stoppen met zoeken naar je passie. Alles wat je nodig hebt, bezit je al. Maar dat zegt niets, als je niet weet waar je hart een sprongetje van maakt. En beseffen dat je alles al in je hebt maar er op de een of andere manier geen toegang tot hebt, is ronduit frustrerend.

Uit je hoofd gaan

Wat wel helpt is om ‘uit je hoofd te gaan’. Dat doe je natuurlijk niet door dat tegen jezelf te zeggen. Of nog erger, jezelf te bekritiseren als het niet lukt. Wat helpt is om je aandacht te verplaatsen van denken naar voelen. Als je nu op de bank zit, kun je je aandacht richten op je lichaam. Voel hoe je lijf in de bank zit, welke lichaamsdelen de bank raken. Een andere manier is je aandacht op je ademhaling te richten. Of als je loopt je aandacht richten op je voetzolen en voelen hoe je voeten de aarde raken, elke stap opnieuw. Probeer niet je gedachten stop te zetten. Zodra een gedachte je meeneemt, breng je aandacht dan weer terug. Dat hoeft echt niet de hele dag. Probeer het gewoon als je er aan denkt. Het is geen punt op je to do lijst.

Vertrouwen

Als je vaker de stilte tussen je gedachten ervaart, ontstaat er ruimte. Je raakt meer vertrouwd met je innerlijk. Hoe meer tijd je daar doorbrengt, hoe vertrouwder het wordt. Je wordt rustiger. De neiging om te zoeken wordt minder. Je leert steeds beter te vertrouwen op het leven zelf. Je laat de controle los en beseft dat het helemaal geen zin heeft om naar een passie te zoeken. Je leert luisteren naar je innerlijke stem en je leert er zelfs op te vertrouwen.

Neem signalen serieus

Ooit zei iemand tegen mij: ‘Waarom schrijf jij eigenlijk geen boek?’ Ik veegde het voorstel meteen van tafel. Maar mijn lijf ging als een gek te keer. Mijn hart bonsde in mijn keel en de zenuwen gierden door mijn buik. Dit raakte iets in me dat zo heftig was dat mijn lijf erop reageerde. En ik heb de signalen nog vaak genegeerd. Maar ze bleven terugkomen.

Iets gaan doen

Als je vertrouwen hebt, ben je gesterkt. En vroeg of laat zal er iets in je gedachten komen dat je nieuwsgierigheid trekt. Heb dan de moed om het te volgen. Onderzoek het. Verken het. Begin gewoon met iets te ondernemen, hoe klein ook. En blijf de signalen van je geest, lichaam en ziel volgen.

En misschien ontdek je – net als ik – dat hetgeen andere passie noemen voor jou de gewoonste zaak van de wereld is. Dat het iets is dat jij altijd al hartstochtelijk lief had, zonder dat je het wist.