Als je gevoelig en empathisch bent is het afstemmen op de ander als een tweede natuur voor je. In een gesprek voel je haarfijn aan wat de ander wil horen en nodig heeft. Als je een ruimte binnenkomt voel je het als er spanning hangt. Als het volle maan is, slaap je onrustig. Als je geweld ziet op televisie, voel je dat in je lichaam.
Dat afstemmen op de buitenwereld gaat vanzelf. Het afstemmen op jezelf is soms lastiger. Je wordt zo overmand door gevoelens en gewaarwordingen van buiten dat je niet eens meer voelt wat van jou is.
Wat mij op zulke momenten helpt is schrijven. Het brengt me weer focus. Alsof ik mezelf verplaats van het pretpark naar het bos. Ineens gebeurt er veel minder om me heen. Is er minder afleiding, minder onrust. Minder lawaai en minder druk. Er komt focus. Rust, als een warme deken op een koude dag. Een gevoel van thuiskomen.
Schrijven brengt je thuis bij jezelf. Hoe ervaar jij dit? Deel het gerust per mail of in een reactie onder dit bericht.
Kwalisite